Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα πιστεύουμε ότι τα πάντα είναι μια μεγάλη εξίσωση. Μια μεγάλη ισορροπία αριθμών, που αν τους προσθέσεις αναμεταξύ τους βγάζουν ένα τεράστιο, ολοστρόγγυλο Μηδέν, ένα Τίποτα. Βασίζουμε τη ζωή μας σε εξισώσεις με αυτή τη βασική παραδοχή. Από τη μια πλευρά (+) βάζουμε τη χαρά, την απόλαυση, την αγάπη, τη ζωή, τα όνειρα, την οικογένειά μας, όλα αυτά με θετικό πρόσημο. Από την άλλη (-) τα ισορροπούμε με αρνητικά: χρέη, δουλειά, απελπισία, αγωνία, πόνο κούραση, ρίσκο, χάσιμο, θάνατο. Έτσι, στην κοσμική αυτή εξίσωση, πετυχαίνουμε την ισορροπία: Καλό – Κακό = Μηδέν. Χαρά – Αγωνία = Μηδέν. Αγάπη – Μοναξιά = Μηδέν. Και πάει λέγοντας… Θεωρούμε δηλαδή ότι για κάθε καλό πράγμα στη ζωή, υπάρχει ένα κακό τίμημα που πρέπει να πληρωθεί: Για να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο, πρέπει να πουλήσεις τον ελεύθερο χρόνο σου, δουλεύοντας περισσότερο. Για να απολαύσεις ένα ωραίο φαγητό, θα πρέπει να πεινάσει κάποιος άλλος. Για να κάνεις ένα παιδί, θα πρέπει να εγκατα...