Η Ιστορική Μνήμη του Καπιταλισμού και τα ...μεταλλαγμένα Πρόβατα

Ο Kαπιταλισμός, με όλα τα άσχημα και τα καλά του, έχει ένα ιδιαίτερα καθοριστικό χαρακτηριστικό: Δεν έχει Μνήμη.

Δηλαδή, δεν λειτουργεί εκδικητικά ή ανταποδοτικά. Δεν τον νοιάζει αν εχθές του έδωσες να φάει ή τον κλώτσησες έξω από την παράγκα σου. Δεν σου κρατάει ποτέ κακία και δεν σου χρωστάει ποτέ ευγνωμοσύνη. Αν δει κέρδος, θα ορμήξει να το πάρει - αν όχι, θα φύγει. Δεν είναι μια οντότητα - είναι ένα καζάνι που βράζει ασταμάτητα γεμάτο επιχειρηματίες, αριβίστες, οπορτιουνιστές, επενδυτές σοβαρούς και μη. Αν φύγει οποιοσδήποτε από αυτούς από το παιχνίδι, εμφανίζεται άμεσα κάποιος άλλος για να πάρει τη θέση του.

Τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα μας; Πώς αυτή τη γνώση θα μπορούσαν να την χρησιμοποιήσουν οι πολιτικοί μας για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε;

Η αλήθεια είναι ότι στο παρελθόν πολλές ιστορικές ευκαιρίες χάθηκαν για την Ελλάδα επειδή οι Έλληνες δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν με τους Δυτικούς. Βλέπετε οι Δυτικοί είχαν τότε Μνήμη. Το Σχίσμα και η Μικρασιατική Καταστροφή είναι δύο παραδείγματα. Αν τα είχαμε βρει με τους Παπικούς ίσως το έθνος μας να μη γινόταν υπόδουλο για 400 χρόνια στους Τούρκους, ίσως να μας βοηθούσαν. Αν είχαμε μετρήσει καλύτερα την ανοχή των "Μεγάλων Δυνάμεων" ίσως η Σμύρνη να ήταν ακόμη ελληνική...

Όμως -και αυτό είναι που πρέπει να προσέξουν σήμερα οι πολιτικοί μας- οι εποχές που η Δύση κυβερνιόταν από άτομα με μνήμη και στρατηγική σκέψη σε βάθος χρόνου, έχει περάσει. Η Δύση σήμερα είναι καπιταλιστική, δηλαδή κυβερνάται από το Συμφέρον και μόνο από αυτό. Κανείς στη Δύση σήμερα δεν κάνει κάτι επειδή το χρωστάει σε κάποια ιστορική μνήμη ή ηθική υποχρέωση. 

Ο δυτικός κεφαλαιοκράτης κοιτάζει μονάχα αν θα κερδίσει. Και εκεί, στο αλισβερίσι του δηλωμένου συμφέροντος, μπορείς να συνεννοηθείς και να συνεργαστείς μαζί του. Ξέρεις τι θέλει αυτός, ξέρεις τι μπορείς ή δεν μπορείς να του δώσεις εσύ, και συναλλάσεσαι. Αν δεν είσαι τελείως κορόιδο, θα κερδίσεις και εσύ από τη συνεργασία που θα προκύψει...

Όμως, τι συμβαίνει αν εσένα σε εκπροσωπούν ανόητοι; Τι συμβαίνει αν άφησες τους αντιπρόσωπους σου, αυτούς που θα κάνουν τις συναλλαγές, αυτούς που ψηφίζεις για ακριβώς αυτό το σκοπό κάθε μερικά χρόνια, να είναι τελείως ηλίθιοι και τελείως απατεώνες, επειδή βαριόσουν να ασχοληθείς μαζί τους ή επειδή σε έπεισαν τα ΜΜΕ ότι δεν έπρεπε να ασχοληθείς;

Να τι συμβαίνει: Συμβαίνει αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια, αυτό το ξεδιάντροπο πανηγύρι της κακιάς ώρας, όπου κανένα πρόσχημα δεν κρατιέται. Οι Τράπεζες προσπαθούν να μας κλέψουν, αφού μπορούν, και αφού οι εκπρόσωποι μας δεν μας προστατεύουν. Οι τηλεφωνικές εταιρείες το ίδιο. Θυμηθείτε τι έκαναν οι εταιρείες ηλεκτρικού ρεύματος που μας έκλεψαν στυγνά και έστειλαν τα λεφτά μας στην Ελβετία. Δείτε τα κάποτε "έγκυρα" ΜΜΕ που πλέον μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας. Ακόμη και επικίνδυνα ανούσια εμβόλια μας έβαλαν να κάνουμε, απλά για να μας πάρουν τα λεφτά.  Και όλα αυτά γιατί ο Καπιταλισμός δεν έχει μνήμη, γιατί σε μερικούς μήνες όλα ξεχνιούνται, και το μόνο που έχει σημασία είναι ποιος αύξησε τα χρήματα του, τίποτα παραπέρα!

Οπότε, λογικά, δεν τίθεται κανένα θέμα αν θα φύγουμε από το Ευρώ.  Γιατί, απλά, δεν συμφέρει σε κανέναν να φύγει η Ελλάδα από το Ευρώ. Θα χαθούν αμέτρητα χρήματα (διαβάζουμε ότι με το πρώτο κύμα θα χαθούν γύρω στα 300 δισεκατομμύρια ευρώ, και στη συνέχεια θα ξεπεραστεί το τρις, μόνο από τα ομόλογα και τις τράπεζες που θα "χτυπήσουν"). 

Γιατί λοιπόν να διακινδυνεύσουν μια αλυσιδωτή αντίδραση που θα ζημιώσει τις τσέπες όλων τους, αν εμείς απαιτήσουμε απλά να διαγραφούν κάποια "επαχθή" δάνεια (στην ουσία μόνο οι τόκοι τους, γιατί τα δάνεια έχουν ξεπληρωθεί) μερικών δεκάδων δισεκατομμυρίων; 

Σίγουρα βέβαια δεν θα χαρούν που θα χάσουν την πηγή εύκολου κέρδος που είχαν μέχρι τώρα και θα προσπαθήσουν να μας πιέσουν όσο μπορούν. 

Αλλά και εμείς από την πλευρά μας δεν φταίμε πραγματικά! Κάποιοι δοσίλογοι πολιτικοί μας τους πούλησαν υποσχέσεις κέρδους που δεν μπορούν να εκπληρωθούν - ας πρόσεχαν πριν επένδυαν πάνω τους. Και εμάς μας κορόιδεψαν, και αυτούς το ίδιο. 

Αν συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε το χάσιμο και για τις δυο πλευρές θα είναι μικρότερο. Αυτό είναι το κοινό συμφέρον και ο σημαντικότερος διαπραγματευτικός μοχλός των πολιτικών που θα μας εκπροσωπήσουν. 

Και ό,τι και να γίνει, καλό ή κακό,  σε μερικούς μήνες, θα το έχουμε ξεχάσει, και εμείς και οι άλλοι, όπως έχουμε ήδη ξεχάσει τόσα και τόσα...

Από την άλλη πλευρά, ακόμη και αν φύγουμε τελικά από το Ευρώ, η Ελλάδα δεν θα χαθεί. Όπως γράφουν αναλυτές του αμερικανικού και του βρετανικού τύπου, το νόμισμα που θα υιοθετήσουμε στη συνέχεια θα γίνει γρήγορα πολύ φτηνό, και έτσι σύντομα η χώρα μας θα γίνει ένας παράδεισος επενδυτικών ευκαιριών. 

Μη ξεχνάτε ότι είμαστε ένα πολύ πλούσιο κράτος (24ο στην παγκόσμια κατάταξη), με εξαιρετικό τουριστικό ενδιαφέρον, με πολλά εκατομμύρια ένθερμων καταναλωτών ως πολίτες (παραδεχτείτε το). Ένας επιχειρηματίας σίγουρα δεν θα ήθελε να μας χάσει από πελάτες. Είναι κοινό μυστικό ότι πολλοί Ρώσοι και Κινέζοι επενδυτές τρίβουν ήδη τα χέρια τους αν ξεφύγουμε από το δίχτυ του Ευρώ. 

Βέβαια, ίσως είναι καλύτερα να μη πέσουμε στα χέρια Ανατολιτών Εμπόρων, ειδικά αν συνεχίσουμε να έχουμε πολιτικούς σαν αυτούς που μας κυβερνούσαν μέχρι σήμερα - θα διαπραγματευτούν κατά και όχι υπέρ μας και θα μας ξεπουλήσουν για πενταροδεκάρες. Αλλά όλα δείχνουν ότι οι πολιτικοί μας θα αλλάξουν, και ίσως τα πράγματα να γίνουν πολύ καλύτερα στον διαπραγματευτικό τομέα.

Να είστε σίγουροι πάντως ότι και οι Δυτικοί δεν θα χάσουν την ευκαιρία να επανέλθουν ...όπως είπαμε, ο Καπιταλισμός δεν έχει μνήμη και έλκεται μόνο από το συμφέρον!

Θα πείτε το γνωστό: «Αν είναι έτσι, τότε γιατί δεν έρχονται και τώρα να κάνουν επενδύσεις;» Η απάντηση είναι μία: Γιατί τώρα ανήκουμε σε συγκεκριμένα αφεντικά, τα οποία πληρώνουμε κάθε μήνα και τα οποία βγάζουν πάρα πολλά χρήματα στην πλάτη μας, χωρίς εμείς να ζητάμε αντάλλαγμα. Και όπως εμείς δεν θα πηγαίναμε ποτέ να κάνουμε συμφωνία με ένα πρόβατο, αν ο βοσκός είναι τριγύρω, έτσι δεν έρχεται και κανείς να κάνει συμφωνίες μαζί μας, όσο αποδεχόμαστε τον ίδιο βοσκό, τα ίδια αφεντικά.

Ποιά είναι αυτά τα αφεντικά; Γιατί ρωτάτε τα προφανή; Είναι εκείνοι που κάνουν ό,τι κάνουν τα αφεντικά: Εκείνοι που μας μαλώνουν, που μας διατάζουν, και που βγάζουν εκατομμύρια στην πλάτη μας. Ποιοι δηλαδή; Μα, είπαμε, όλοι εκείνοι που το κάνουν αυτό, από τη Μέρκελ μέχρι τον κάθε τοπικό κοτζαμπάση/έπαρχο/υπουργό της Ελλαδίτσας μας! Και που θα παραμείνουν αφεντικά, όσο τους το επιτρέπουμε. 

Βέβαια, από ό,τι βλέπω, τα πρόβατα έχουν αρχίσει ήδη να βελάζουν παράξενα και κάτι παράξενο να γυαλίζει στα μάτια τους. Έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά που γίνονται δεν γίνονται για το συμφέρον Τους, αλλά για το Συμφέρον κάποιου άλλου...

Να είστε σίγουροι όμως ότι ακόμη και αν τα πρόβατα μεταλλαχτούν και βγάλουν δόντια, ακόμη και αν το κρέας τους σκληρύνει σαν πέτρα και το μαλλί τους γίνει αγκαθωτό, θα βρεθούν κάποιοι που θα θέλουν να κάνουν δουλειές μαζί τους, φτάνει τα πρόβατα να αποδείξουν ότι ...με αυτά είναι που πρέπει να κάνεις τις συνεννοήσεις, και όχι με κάποιον βοσκό...

Το Συμφέρον είπαμε δεν έχει μνήμη για να θυμάται τι είπε προηγουμένως με τον παλιό βοσκό, αλλά του ενδιαφέρει τι βγαίνει από την συμφωνία που κάνει εκείνη τη στιγμή, με όποιον δηλώνει ότι είναι αυτός που κρατάει τον έλεγχο στα χέρια του...

Πρέπει βέβαια να τονίσουμε ότι το Συμφέρον δεν είναι ο καλύτερος μπούσουλας για να σχεδιάσεις τη ζωή σου. Είναι σίγουρα όμως ένα καλό κριτήριο για να αναλύσεις και να καταλάβεις τις κινήσεις των ανθρώπων γύρω σου, των εχθρών και των φίλων, των συμμάχων και των συνεργατών σου. Αν αυτό ισχύει σε αρκετά μεγάλο βαθμό στην προσωπική μας ζωή, ισχύει στον υπέρτατο όταν έχουμε να κάνουμε με τεράστια οικονομικά συμπλέγματα, εταιρείες, πολυεθνικές, κράτη. Εκεί, όσο τουλάχιστον έχουμε να κάνουμε με καπιταλισμό, είναι το μοναδικό και το απόλυτο κριτήριο κατανόησης των πραγμάτων.

--------------------

Δεν θα τα έγραφα καθόλου αυτά τα πράγματα, και θα τα θεωρούσα ιδιαίτερα άσχημα ως σκέψεις απέναντι στους Ευρωπαίους, που είναι αδέλφια μας, αν τα δάνεια που μας έδωσαν τα δύο τελευταία χρόνια ήταν πραγματικά για να μας βοηθήσουν να βγούμε από τη δύσκολη θέση, επειδή μας συμπονάνε ή επειδή νιώθουν ιστορική και ηθική υποχρέωση απέναντι σε ένα έθνος της Ευρώπης.
Αν πραγματικά τα έδιναν για να μας βοηθήσουν, θα ζητούσαν χαμηλούς τόκους ή και καθόλου, μόνο την υποχρέωση να επιστρέψουμε το ποσό του δανείου. Όμως, όπως βλέπουμε, μας τα έδωσαν με υψηλότατους τόκους, άρα, για να κερδίσουν.
Εκεί που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά, αν πραγματικά τους ενδιέφερε η πολυτραγουδισμένη «δημοσιονομική πειθαρχεία», δεν πίεσαν καθόλου για αλλαγές. Δεν έκαναν καμιά κίνηση για να χτυπήσουν, απ' έξω, που είναι πολύ πιο εύκολο, την ελληνική Διαφθορά, τη ρεμούλα και την κατάντια μας. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να τους χρωστάμε περισσότερο, για να πάρουν οι εκπρόσωποί τους μεγαλύτερα μπόνους όταν θα λήξει το επόμενο τρίμηνο...

Είπαμε, δεν υπάρχει καμιά Μνήμη, κανένα Πρόσχημα. Όλα σήμερα γίνονται για το Συμφέρον και το Συμφέρον είναι ένα: Να παραμείνει το ...μαγαζί ανοιχτό, γιατί όλοι τους τρώνε καλά από αυτό, και βγάζουν καλά κέρδη, και κρατάνε τα πρόβατα -εμάς- στο μαντρί. 

Όσο τα πρόβατα παραμένουν ήσυχα και πειθήνεια, να είστε σίγουροι ότι θα τα κουρεύουν, θα τα αρμέγουν και στο τέλος θα τα σφάζουν. Ο μόνος τρόπος για να αλλάξει αυτό, είναι κάποια στιγμή τα πρόβατα να αποκτήσουν αυτή την τρομερή δύναμη της Μνήμης, και να θυμηθούν επιτέλους ότι ...δεν είναι πρόβατα, αλλά θα μπορούσαν να γίνουν, έστω και για λίγο, οι βοσκοί του εαυτού τους!