Ένας αναποφάσιστος nerd εξομολογείται...
Το ακόλουθο κείμενο το είχα δημοσιεύσει στο περιοδικό Ζενίθ, το Σεπτέμβριο του 2006, στις δημοτικές εκλογές, υπογράφοντας ως «Ο Nerd της διπλανής πόρτας». Νομίζω ότι είναι πάλι επίκαιρο, για αυτό το δημοσιεύω με μερικές αλλαγές ώστε να ταιριάζει στις εκλογές αυτών των ημερών...
-----------Μπορεί να είμαι nerd είμαι όμως και συνειδητός πολίτης. Και τώρα στις εκλογές θα ασκήσω για ακόμη μια φορά το ιερό δικαίωμά μου, να ψηφίσω τον αντιπρόσωπό μου!
Το πρόβλημα είναι ότι… δεν ξέρω ποιον.
Πριν αποφασίσω οτιδήποτε, ως netάκιας, έχω μάθει να ψάχνω στο Google. Άνοιξα λοιπόν τον υπολογιστή μου, μπήκα στο Internet, και έψαξα τις λέξεις: «Πρόγραμμα Κόμματος». Ήθελα να διαβάσω τα προγράμματα των κομμάτων και να ψηφίσω εκείνο που θα μου φανεί πιο λογικό και πιο nerdy (η αλήθεια είναι ότι είχα σκοπό να ψηφίσω εκείνο που θα υποσχόταν ότι θα χαμήλωνε περισσότερο τις τιμές των συνδέσεων DSL)...
Για ακόμη μια φορά, όμως, συνάντησα το χάος!
Πρώτα απ' όλα, δεν ξέρω πώς τα καταφέρνουν οι διάφοροι μάγκες του Internet που τα φτιάχνουν αυτά, αλλά βάζεις στο Google τη λέξη «Ν.Δ.» ή «ΠΑΣΟΚ» ή «Κ.Κ.Ε.», μα αντί να σε βγάλει στις σελίδες των κομμάτων, σε βγάζει -όπως πάντα- σε τσόντες και διαφημίσεις φροντιστηρίων.
Άντε εντάξει, καταλαβαίνω ότι τα φροντιστήρια και τα κόμματα έχουν κάποια κοινά στις ορολογίες που χρησιμοποιούν (και τα δύο είναι «σίγουρα για την επιτυχία τους», και τα δύο σου υπόσχονται ότι «θα σε περάσουν σε μια θέση στο δημόσιο ίδρυμα», και τα δύο έχουν «ονόματα» στα οποία «πρέπει να τους εμπιστευτείς το μέλλον σου»). Εντάξει αυτό το καταλαβαίνω...
Αλλά, βρε παιδιά, τις τσόντες γιατί τις βγάζει όταν αναζητάς ελληνικά κόμματα; Τι σχέση έχουν αυτά με τις διάφορες πορνοστάρ που είναι έτοιμες να σου προσφέρουν τα κάλλη τους έναντι μικρού αντιτίμου;
Μη βιαστείτε να μου πείτε ότι και τα δύο είναι ...οίκοι ανοχής, αν και σίγουρα τα κόμματα παίζουν ...με την ανοχή μας. Κάτι άλλο πρέπει να συμβαίνει.
Μήπως το Google καταλαβαίνει ότι και στις δύο περιπτώσεις, σου ζητάνε να τους εμπιστευτείς και να τους δώσεις την ψήφο σου, ή τον αριθμό της πιστωτικής σου κάρτας, και μετά, αφού το κάνεις, αντί να γ....σ..ς εσύ, σε γ.....ε αυτοί, αρπάζοντας τις οικονομίες σου; Λέτε να έχει προχωρήσει τόσο η τεχνητή νοημοσύνη και να εντοπίζει την ομοιότητα;;;
Τέλος πάντων, μετά από πολύ ψάξιμο βρήκα τις ιστοσελίδες των κομμάτων. Ξέχασα όμως ότι στην κατάταξη για τις «πιο δικτυακά συνειδητοποιημένες χώρες του κόσμου», η Ελλάδα βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο Αφγανιστάν και τα Νησιά Μπικίνι, και οι ελληνικές ιστοσελίδες πολύ σπάνια περιέχουν έστω και τις βασικές πληροφορίες που θα έπρεπε να περιέχουν. Σιγά μην περιέχουν ...προγράμματα διακυβέρνησης!
Ψάχνοντας λοιπόν, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν βρήκα καθόλου προγράμματα, και όπου βρήκα, με λιγοστές εξαιρέσεις, είχαν μονάχα ένα μάτσο από συνθήματα και ευχολόγια, με τις γνωστές «δεσμεύσεις» που ξέρεις προκαταβολικά ότι θα ξεχαστούν μια βδομάδα μετά τις εκλογές...
Ενώ πλησίαζα στην απογοήτευση, ανακάλυψα τελικά μια σελίδα που στον τίτλο της καυχιόταν ότι περιείχε όλα τα προγράμματα των κομμάτων!
Πατώντας όμως το link, η απάντηση ήταν …αποκαλυπτική: «Η σελίδα είναι κενή». Δεν εξηγούσε όμως αν ήταν κάποιο λάθος του υπολογιστή ή αν μπροστά μου ήταν… τα πραγματικά προγράμματα των κομμάτων.
Κάπου εδώ τα παράτησα. Αφού από το Διαδίκτυο δεν μπορούσα να μάθω τι προτείνει το κάθε κόμμα, αποφάσισα να ρωτήσω γνωστούς και φίλους, που ίσως να είχαν κάτι περισσότερο να μου πούνε...
Ο πρώτος με τον οποίο μίλησα, ο μπακάλης της γειτονιάς μου, ήταν γεμάτος με τα πανανθρώπινα ιδανικά της «ανωτερότητας της φυλής».
Μόλις του μίλησα για εκλογές, με κοίταξε πάνω-κάτω και απάντησε μανιασμένος: «Τι ρωτάς ρε; Θα ψηφίσεις αυτόν που θα διώξει τους ξένους από την Ελλάδα! Πώς τους αφήνουμε και ψηφίζουν και οι υπάνθρωποι; Τι δημοκρατία είναι αυτή ρε; Στην αρχαία Ελλάδα ψήφιζαν μόνο οι Έλληνες ρε!... Πρέπει να διαφυλλάξουμε τη θρησκεία και τον Χριστό, ρε! Και να διώξουμε όλους αυτούς τους πεινασμένους που ήρθαν να μας φάνε το βιός μας! Κάτω οι Μασόνοι και οι Εβραίοι που μας κυβερνάνε, ρε! Δημοκρατία είναι αυτή που αφήνει τους αντίχριστους να κάνουν ότι θέλουν; Μόνο η χούντα έκανε καλό στην Ελλάδα, ρε!»
Μόλις πήγα να του πω ότι μάλλον μπέρδευε τη Δημοκρατία με κάτι πολύ πιο ολοκληρωτικό που είχε στο μυαλό του, ξέσπασε πάνω μου: «Άντε ρε κουλτουριαραίε φύγε από μπροστά μου! Πρέπει να σου απαγορέψουν να ψηφίζεις εσύ, ρε! Αντίχριστε!»
Κάπου εδώ όπως καταλαβαίνετε τέλειωσε η ενημέρωσή μου από τον μπακάλη της γειτονιάς μου, γιατί αν διαφωνούσα ακόμη λίγο μαζί του, φοβήθηκα ότι ...θα με κατέδιδε στην στρατιωτική αστυνομία και θα με έστελναν στη Γιάρο...
Η δεύτερη επαφή μου ήταν με μια «ΝΔ-ΠΑΣΟΚ» (μπαλαντέρ ανάλογα με ποιον μιλούσε) κυρία ετών 50, η οποία είχε μόλις γυρίσει από τα ψώνια της στο Hellas Cosmos, το νέο υπερπολυτελές εμπορικό κέντρο που έφτιαξε η Ένωση Απόρων της Εκκλησίας με τα λεφτά του ταμείου της.
Η θέση αυτής της κυρίας ήταν ξεκάθαρη: «Αχ, Νερντούλη μου, εννοείται ότι θα ψηφίσεις τον κυρ Κώστα που είναι ήδη βουλευτής. Κάθεται και στην πολυκατοικία μας. Έχει βάλει τον γιο μου στη νομαρχία, πηγαίνουμε και με τη γυναίκα του διακοπές στη Μύκονο. Ψήφισε για το συμφέρον σου, παλικάρι μου, μην ακούς αυτές τις αηδίες για ιδεολογίες. Μόνο το μέσον μετράει. Ο κυρ-Κώστας θα σε βολέψει κι εσένα…»
Ο κουκουές φίλος μου μόλις μιλήσαμε, με έπιασε από το λαιμό: «Θα ψηφίσεις το ΚΚΕ! Πρέπει να σπάσουμε τον δικομματισμό, να στείλουμε μήνυμα στα μεγάλα κόμματα!» Αυτή ήταν η εισαγωγή μιας μεγάλης διάλεξης από μέρους του.
Όμως, το μόνο που μου έμεινε από αυτήν τη διάλεξη ήταν ότι πρέπει να ψηφίσουμε τους «κόκκινους», όχι γιατί έχουν σκοπό να κάνουν κάτι, αλλά για να «τη σπάσουμε» στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ…
Ο Λεωνίδας, ο αναρχοδιανοούμενος της γειτονιάς μου, μου έβγαλε κι αυτός λόγο:
«Η κατάντια του εκλογικού συστήματος επιτρέπει μόνο τους ισχυρούς να παίρνουν μέρος στις εκλογές. Όμως όλοι οι ισχυροί είναι πάντοτε μέλη της ελίτ, η οποία διαχειρίζεται τις αδυναμίες του λαού για το συμφέρον της. Δεν έχουν κανέναν λόγο να διορθώσουν τα προβλήματα, αντίθετα έχουν κάθε λόγο να θέλουν να τα διατηρήσουν. Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα, θα είχαν απαγορευτεί. Για αυτό μην ψηφίζεις κανέναν. Να απέχεις!»
Όταν μου τα έλεγε αυτά, ο κύριος Γιώργος ο βιβλιοπώλης, μας πλησίασε και επιτέθηκε στον Λεωνίδα: «Διαφωνώ πλήρως: Η δημοκρατία είναι κάτι που υπάρχει με τη συμμετοχή σου. Αν δεν συμμετέχεις, η δημοκρατία καταρρέει και οι ισχυροί αποκτούν επιπλέον δύναμη! Νερντ, ΠΡΕΠΕΙ να ψηφίσεις!»
Ο αναρχικός Λεωνίδας όμως πήρε φωτιά μόλις άκουσε αυτά τα λόγια: «Είσαι ένας υποστηρικτής του κατεστημένου!», είπε φωνάζοντας στον κυρ-Γιώργο. «Η δημοκρατία δεν είναι τίποτε παραπάνω από δύο λύκους και ένα πρόβατο που συζητάνε για το ποιον θα φάνε! Πρέπει να απέχουμε από την κοροϊδία!»
Μάλλον κανένας τους δεν κατάλαβε ότι έφυγα. Λίγο αργότερα οι δυό τους, αφού συζήτησαν για 3-4 ώρες, πήγαν για ούζα για να συνεχίσουν πιο άνετα τη συζήτηση.
Εγώ όμως δεν έβγαλα ακόμη κανένα συμπέρασμα. Ποιον πρέπει να ψηφίσω;
Και, πολύ σημαντικότερο, τελικά πρέπει ή δεν πρέπει να ψηφίσω;
Ένας κυνικός φίλος είδε την απόγνωσή μου και με συμβούλεψε: «Τι χολοσκάς; Αφού ό,τι και να κάνεις, πάλι μεθαύριο θα πας για ψώνια, με την ίδια ανέχεια, με τα ίδια προβλήματα. Η δημοκρατία είναι τόσο καλή όσο οι επιλογές που σου δίνει. Και, όπως βλέπεις, δεν έχουμε και πολλές επιλογές - και αυτό δείχνει κάτι για το επίπεδο της δημοκρατίας μας…»
Άσχετα αν ο τελευταίος έχει δίκιο ή όχι, εμένα άρχισε να με στοιχειώνει ένα άλλο ερώτημα:
Άραγε τι θα ψηφίσουν οι περισσότεροι Έλληνες, αν μας ρωτήσουν αν θέλουμε να καταργήσουμε τις εκλογές;…
Το πρόβλημα είναι ότι… δεν ξέρω ποιον.
Πριν αποφασίσω οτιδήποτε, ως netάκιας, έχω μάθει να ψάχνω στο Google. Άνοιξα λοιπόν τον υπολογιστή μου, μπήκα στο Internet, και έψαξα τις λέξεις: «Πρόγραμμα Κόμματος». Ήθελα να διαβάσω τα προγράμματα των κομμάτων και να ψηφίσω εκείνο που θα μου φανεί πιο λογικό και πιο nerdy (η αλήθεια είναι ότι είχα σκοπό να ψηφίσω εκείνο που θα υποσχόταν ότι θα χαμήλωνε περισσότερο τις τιμές των συνδέσεων DSL)...
Για ακόμη μια φορά, όμως, συνάντησα το χάος!
Πρώτα απ' όλα, δεν ξέρω πώς τα καταφέρνουν οι διάφοροι μάγκες του Internet που τα φτιάχνουν αυτά, αλλά βάζεις στο Google τη λέξη «Ν.Δ.» ή «ΠΑΣΟΚ» ή «Κ.Κ.Ε.», μα αντί να σε βγάλει στις σελίδες των κομμάτων, σε βγάζει -όπως πάντα- σε τσόντες και διαφημίσεις φροντιστηρίων.
Άντε εντάξει, καταλαβαίνω ότι τα φροντιστήρια και τα κόμματα έχουν κάποια κοινά στις ορολογίες που χρησιμοποιούν (και τα δύο είναι «σίγουρα για την επιτυχία τους», και τα δύο σου υπόσχονται ότι «θα σε περάσουν σε μια θέση στο δημόσιο ίδρυμα», και τα δύο έχουν «ονόματα» στα οποία «πρέπει να τους εμπιστευτείς το μέλλον σου»). Εντάξει αυτό το καταλαβαίνω...
Αλλά, βρε παιδιά, τις τσόντες γιατί τις βγάζει όταν αναζητάς ελληνικά κόμματα; Τι σχέση έχουν αυτά με τις διάφορες πορνοστάρ που είναι έτοιμες να σου προσφέρουν τα κάλλη τους έναντι μικρού αντιτίμου;
Μη βιαστείτε να μου πείτε ότι και τα δύο είναι ...οίκοι ανοχής, αν και σίγουρα τα κόμματα παίζουν ...με την ανοχή μας. Κάτι άλλο πρέπει να συμβαίνει.
Μήπως το Google καταλαβαίνει ότι και στις δύο περιπτώσεις, σου ζητάνε να τους εμπιστευτείς και να τους δώσεις την ψήφο σου, ή τον αριθμό της πιστωτικής σου κάρτας, και μετά, αφού το κάνεις, αντί να γ....σ..ς εσύ, σε γ.....ε αυτοί, αρπάζοντας τις οικονομίες σου; Λέτε να έχει προχωρήσει τόσο η τεχνητή νοημοσύνη και να εντοπίζει την ομοιότητα;;;
Τέλος πάντων, μετά από πολύ ψάξιμο βρήκα τις ιστοσελίδες των κομμάτων. Ξέχασα όμως ότι στην κατάταξη για τις «πιο δικτυακά συνειδητοποιημένες χώρες του κόσμου», η Ελλάδα βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο Αφγανιστάν και τα Νησιά Μπικίνι, και οι ελληνικές ιστοσελίδες πολύ σπάνια περιέχουν έστω και τις βασικές πληροφορίες που θα έπρεπε να περιέχουν. Σιγά μην περιέχουν ...προγράμματα διακυβέρνησης!
Ψάχνοντας λοιπόν, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν βρήκα καθόλου προγράμματα, και όπου βρήκα, με λιγοστές εξαιρέσεις, είχαν μονάχα ένα μάτσο από συνθήματα και ευχολόγια, με τις γνωστές «δεσμεύσεις» που ξέρεις προκαταβολικά ότι θα ξεχαστούν μια βδομάδα μετά τις εκλογές...
Ενώ πλησίαζα στην απογοήτευση, ανακάλυψα τελικά μια σελίδα που στον τίτλο της καυχιόταν ότι περιείχε όλα τα προγράμματα των κομμάτων!
Πατώντας όμως το link, η απάντηση ήταν …αποκαλυπτική: «Η σελίδα είναι κενή». Δεν εξηγούσε όμως αν ήταν κάποιο λάθος του υπολογιστή ή αν μπροστά μου ήταν… τα πραγματικά προγράμματα των κομμάτων.
Κάπου εδώ τα παράτησα. Αφού από το Διαδίκτυο δεν μπορούσα να μάθω τι προτείνει το κάθε κόμμα, αποφάσισα να ρωτήσω γνωστούς και φίλους, που ίσως να είχαν κάτι περισσότερο να μου πούνε...
Ο πρώτος με τον οποίο μίλησα, ο μπακάλης της γειτονιάς μου, ήταν γεμάτος με τα πανανθρώπινα ιδανικά της «ανωτερότητας της φυλής».
Μόλις του μίλησα για εκλογές, με κοίταξε πάνω-κάτω και απάντησε μανιασμένος: «Τι ρωτάς ρε; Θα ψηφίσεις αυτόν που θα διώξει τους ξένους από την Ελλάδα! Πώς τους αφήνουμε και ψηφίζουν και οι υπάνθρωποι; Τι δημοκρατία είναι αυτή ρε; Στην αρχαία Ελλάδα ψήφιζαν μόνο οι Έλληνες ρε!... Πρέπει να διαφυλλάξουμε τη θρησκεία και τον Χριστό, ρε! Και να διώξουμε όλους αυτούς τους πεινασμένους που ήρθαν να μας φάνε το βιός μας! Κάτω οι Μασόνοι και οι Εβραίοι που μας κυβερνάνε, ρε! Δημοκρατία είναι αυτή που αφήνει τους αντίχριστους να κάνουν ότι θέλουν; Μόνο η χούντα έκανε καλό στην Ελλάδα, ρε!»
Μόλις πήγα να του πω ότι μάλλον μπέρδευε τη Δημοκρατία με κάτι πολύ πιο ολοκληρωτικό που είχε στο μυαλό του, ξέσπασε πάνω μου: «Άντε ρε κουλτουριαραίε φύγε από μπροστά μου! Πρέπει να σου απαγορέψουν να ψηφίζεις εσύ, ρε! Αντίχριστε!»
Κάπου εδώ όπως καταλαβαίνετε τέλειωσε η ενημέρωσή μου από τον μπακάλη της γειτονιάς μου, γιατί αν διαφωνούσα ακόμη λίγο μαζί του, φοβήθηκα ότι ...θα με κατέδιδε στην στρατιωτική αστυνομία και θα με έστελναν στη Γιάρο...
Η δεύτερη επαφή μου ήταν με μια «ΝΔ-ΠΑΣΟΚ» (μπαλαντέρ ανάλογα με ποιον μιλούσε) κυρία ετών 50, η οποία είχε μόλις γυρίσει από τα ψώνια της στο Hellas Cosmos, το νέο υπερπολυτελές εμπορικό κέντρο που έφτιαξε η Ένωση Απόρων της Εκκλησίας με τα λεφτά του ταμείου της.
Η θέση αυτής της κυρίας ήταν ξεκάθαρη: «Αχ, Νερντούλη μου, εννοείται ότι θα ψηφίσεις τον κυρ Κώστα που είναι ήδη βουλευτής. Κάθεται και στην πολυκατοικία μας. Έχει βάλει τον γιο μου στη νομαρχία, πηγαίνουμε και με τη γυναίκα του διακοπές στη Μύκονο. Ψήφισε για το συμφέρον σου, παλικάρι μου, μην ακούς αυτές τις αηδίες για ιδεολογίες. Μόνο το μέσον μετράει. Ο κυρ-Κώστας θα σε βολέψει κι εσένα…»
Ο κουκουές φίλος μου μόλις μιλήσαμε, με έπιασε από το λαιμό: «Θα ψηφίσεις το ΚΚΕ! Πρέπει να σπάσουμε τον δικομματισμό, να στείλουμε μήνυμα στα μεγάλα κόμματα!» Αυτή ήταν η εισαγωγή μιας μεγάλης διάλεξης από μέρους του.
Όμως, το μόνο που μου έμεινε από αυτήν τη διάλεξη ήταν ότι πρέπει να ψηφίσουμε τους «κόκκινους», όχι γιατί έχουν σκοπό να κάνουν κάτι, αλλά για να «τη σπάσουμε» στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ…
Ο Λεωνίδας, ο αναρχοδιανοούμενος της γειτονιάς μου, μου έβγαλε κι αυτός λόγο:
«Η κατάντια του εκλογικού συστήματος επιτρέπει μόνο τους ισχυρούς να παίρνουν μέρος στις εκλογές. Όμως όλοι οι ισχυροί είναι πάντοτε μέλη της ελίτ, η οποία διαχειρίζεται τις αδυναμίες του λαού για το συμφέρον της. Δεν έχουν κανέναν λόγο να διορθώσουν τα προβλήματα, αντίθετα έχουν κάθε λόγο να θέλουν να τα διατηρήσουν. Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα, θα είχαν απαγορευτεί. Για αυτό μην ψηφίζεις κανέναν. Να απέχεις!»
Όταν μου τα έλεγε αυτά, ο κύριος Γιώργος ο βιβλιοπώλης, μας πλησίασε και επιτέθηκε στον Λεωνίδα: «Διαφωνώ πλήρως: Η δημοκρατία είναι κάτι που υπάρχει με τη συμμετοχή σου. Αν δεν συμμετέχεις, η δημοκρατία καταρρέει και οι ισχυροί αποκτούν επιπλέον δύναμη! Νερντ, ΠΡΕΠΕΙ να ψηφίσεις!»
Ο αναρχικός Λεωνίδας όμως πήρε φωτιά μόλις άκουσε αυτά τα λόγια: «Είσαι ένας υποστηρικτής του κατεστημένου!», είπε φωνάζοντας στον κυρ-Γιώργο. «Η δημοκρατία δεν είναι τίποτε παραπάνω από δύο λύκους και ένα πρόβατο που συζητάνε για το ποιον θα φάνε! Πρέπει να απέχουμε από την κοροϊδία!»
Μάλλον κανένας τους δεν κατάλαβε ότι έφυγα. Λίγο αργότερα οι δυό τους, αφού συζήτησαν για 3-4 ώρες, πήγαν για ούζα για να συνεχίσουν πιο άνετα τη συζήτηση.
Εγώ όμως δεν έβγαλα ακόμη κανένα συμπέρασμα. Ποιον πρέπει να ψηφίσω;
Και, πολύ σημαντικότερο, τελικά πρέπει ή δεν πρέπει να ψηφίσω;
Ένας κυνικός φίλος είδε την απόγνωσή μου και με συμβούλεψε: «Τι χολοσκάς; Αφού ό,τι και να κάνεις, πάλι μεθαύριο θα πας για ψώνια, με την ίδια ανέχεια, με τα ίδια προβλήματα. Η δημοκρατία είναι τόσο καλή όσο οι επιλογές που σου δίνει. Και, όπως βλέπεις, δεν έχουμε και πολλές επιλογές - και αυτό δείχνει κάτι για το επίπεδο της δημοκρατίας μας…»
Άσχετα αν ο τελευταίος έχει δίκιο ή όχι, εμένα άρχισε να με στοιχειώνει ένα άλλο ερώτημα:
Άραγε τι θα ψηφίσουν οι περισσότεροι Έλληνες, αν μας ρωτήσουν αν θέλουμε να καταργήσουμε τις εκλογές;…
Ο nerd της διπλανής πόρτας
Λουκά εσύ ήσουν ο νερντ? Πολύ ωραία στήλη!
ΑπάντησηΔιαγραφή