Δεν είναι χώρα για νέους αυτή...

O Γέιτς έγραψε κάποτε στο "Sailing to Byzantium":

Δεν είναι χώρα για γέροντες αυτή.
Οι νέοι ο ένας στα χέρια του άλλου βρίσκονται, και τα πουλιά στα δέντρα
Οι γενιές καθώς πεθαίνουν τραγουδούν
Οι σολομοί ποτάμια, οι θάλασσες γεμάτες με σκουμπριά,
Ψαρι, σάρκα ή πτηνό, χαίρονται το θέρος
κι όλα όσα χάνονται, γεννιούνται και πεθαίνουν.
Παγιδευμένα στην αισθησιακή μουσική ξεχνούν
τα Θαύματα του αγέραστου πνεύματος.


Το ποίημα μιλάει για ένα θαυμαστό ταξίδι αναζήτησης προς το Βυζάντιο, αλλά αυτοί οι στίχοι αναφέρονται στον Δυτικό κόσμο, την Αγγλία και την Αμερική, απ' όπου ξεκινάει ο ήρωας. "Δεν είναι χώρα για γέροντες αυτή", λέει ο Γέιτς, με κάποιο τρόμο απέναντι στον κύκλο της ζωής που ξεδιπλώνεται παρακάτω μέσα στο ποίημα του.

Ο ήρωας έρχεται στο Βυζάντιο λοιπόν, στην Ελλάδα, για να ανακαλύψει μια χώρα που είναι αιώνια, πέρα από τον κύκλο της ζωής και του θανάτου. Στο ποίημα του δεν του απαντάει όμως κανείς κάτοικός της, για να του πει πραγματικά προς ποια χώρα ταξιδεύει. Νιώθω λοιπόν την ανάγκη να του απαντήσω...

Ξένε, η χώρα αυτή που έρχεσαι για νέα πνεύματα δεν είναι.
Οι νέοι δεν βγαίνουν από τη μήτρα που τους έφτιαξε
και τα πουλιά δεν κελαηδούν ελπίδες,
όνειρα με ταξίδια μακρινά δεν φέρνει ο άνεμος
μονάχα ζωες ανούσιες με οράματα χιλιοειπωμένα
λευκά φορέματα ξεπλυμένα και φθαρμένα
που τα φοράει το παιδί για να επαναλάβει της μάνας του τον πόνο
σάβανα που διατηρούν τον θάνατο αιώνιο.

Τα βλέμματα μάταια συναντιούνται, σαν είδωλα καθρέφτη,
και αναζητούν ταυτότητα σε μνήμες ξεχασμένες.
Χέρια κλεφτών κρατούν το σκηνικό, για σένα και για μένα
μια γωνιά ελεύθερη να ξαποστάσεις κάτω από τον ήλιο
υπάρχει, μα ως να έρθει η νύχτα και το κρύο, τα δέντρα είναι καμμένα.

Ξένε, δίπλα στη δική σου τη ζωή ο θάνατος παραμονεύει,
αλλά, εδώ που οι γέροι κυβερνούν, κι ο θάνατος έχει γεράσει.
Άδειος από ένταση, χωρίς γεύση από αίμα, χωρίς της μάχης τον ιδρώτα,
χωρίς μιας αναγέννησης την αγωνία, σαν μια σκιά σπρωγμένος στη σκιά,
χωρίς σπαθί στο χέρι, φτηνά ξεπουλημένος,
αναμένει ζητιάνος τη στιγμή που "πάλι δικά του θα 'ναι".

Ξένε, η χώρα αυτή που έρχεσαι για νέα πνεύματα δεν είναι.
Έχουν πεθάνει από καιρό τα πνεύματά της, και ο άνεμος γλύφει άδεια κουφάρια.

Σχόλια

  1. ‘ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΜΕ–ΣΥΜΠΟΡΕΥΟΜΑΣΤΕ‘

    Το Α και το Ω της εξέλιξης του πολιτισμού μας, είναι η δημιουργία πλάγιων διαδρομών έγραψε παλαιότερα ο Vigotsky &επανέλαβε ο Γιώργος Τσιάκαλος, σε άρθρο του για την ΑΝΑΠΗΡΙΑ.
    Δύο δύσβατες, γεμάτες κακοτοπιές και αγκάθια διαδρομές, πού ο καθένας με ένα σταυρό στη πλάτη, τραβά την ανηφόρα.
    Ο πολιτισμός μας δεν έχει δημιουργήσει ακόμη τις διαδρομές της εξέλιξής του, ώστε ταυτόχρονα να βοηθά τα ΑμεΑ & τις Ευπαθείς Ομάδες &να τους δίνει τη δύναμη να παλεύουν τις κακοτοπιές των δύσβατων διαδρομών του.

    ΞΑΦΝΙΚΑ - ΔΙΑΓΝΩΣΗ τού παιδονευρολόγου, μετά κάποιους μήνες αναζήτησης προβλήματος και αιτιών.
    Ιατρικά ταξίδια στο εξωτερικό, ιατρικές επισκέψεις σε Ειδικούς! (όπως κάνουμε όλοι, για κάθε πρόβλημα υγείας).
    Κάθε φορά όλα τα παραπάνω επαναλαμβάνονται για να διατηρούν άσβεστη την ελπίδα όχι της πλήρους αποκατάστασης και θεραπείας αλλά της βελτίωσης της κατάστασης, του κάθε συνανθρώπου μας.
    Βήμα το βήμα προχωρούν και χαίρονται κάθε εξέλιξη, ακόμη και αργή.
    (Όλοι διαφορετικοί όλοι ίσοι) μην αφήνοντας την οργή! ή τον οίκτο να κυριαρχήσει.

    Καταγράφω στο νου και στη ψυχή! όσα ανακαλύπτω κάθε μέρα.
    Στέκομαι στη άκρη της πλάγιας - διαδρομής & βάζω στόχο να την ανοίξω για να φωτιστεί ο δρόμος που θα πρέπει να πάρουν &άλλα ΑμεΑ &άλλοι γονείς παιδιών με ιδιαιτερότητα, για να αποφύγουν τις κακοτοπιές και να βγουν στο ξέφωτο της χαράς, της αισιοδοξίας, στο ξέφωτο της ζωής.

    Γιατί τα παιδιά! Τα ΑμεΑ! δεν είναι κάποιοι ΑΛΛΟΙ, είναι αυτό που η ΦΥΣΗ τα έπλασε, ή μι’ άτυχη στιγμή, τους έφερε το ιδιαίτερο πρόβλημα &έχουν το δικό τους ρυθμό ανάπτυξης και η δική τους φύση κανονική είναι.

    Τα δυσκολεύει η δική μας κοινωνία επειδή δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στους δικούς της ανταγωνιστικούς ρυθμούς. Γιατί δε μπορούν, να ζήσουν με τους απαιτητικούς ρυθμούς των εμπορευματικών της αξιών.

    Υπέρογκα έξοδα στην θεραπείας τους. Το Ιατροκεντρικό μοντέλο επιμένει.
    (Σμήνος από ειδικούς και ειδήμονες, επιστήμονες και μη) γύρω από κάθε παιδί και οι γονείς θέλουν, ελπίζουν κι όσοι τα καταφέρνουν αισιοδοξούν.
    Όλοι από τους πιο πάνω έχουν τις καλύτερες προθέσεις. Αγαπούν όλα τα ΑμεΑ! και επιμένουν στην προσπάθειά τους. Τιτάνια προσπάθεια με το αζημίωτο φυσικά! (μιας & η πολιτεία είναι σχεδόν απούσα δίνοντας ψίχουλα σε ότι θεραπεία γίνεται) Είναι όμως υποχρέωσή τους ;

    Ως πότε η ΑΝΑΠΗΡΙΑ θα βρίσκεται στα χέρια του ιδιωτικού τομέα ?
    Των (λίγων του εθελοντισμού καλώς εννοούμενου) και της φιλανθρωπίας (κακώς εννοούμενης).

    Ο χαρακτηρισμός του 2003 ως έτους αναπηρίας έρχεται να μας θυμίσει τίνος χρέωση έπρεπε νάνε η αναπηρία. Της πολιτείας, που θα μπαίνει μπροστά και θα καθορίζει τα πάντα και το ρόλο του καθενός.

    Όχι μόνο ή 3 Δεκέμβρη παγκόσμια μέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες !
    Η το Ετος 2003: Ευρωπαϊκό έτος Αναπηρίας, και Ευρωπαϊκό έτος Υποκρισίας το 2007!
    Σε μια Ευρώπη(όχι των ΛΑΩΝ)όπου κυριαρχούν οι παγκοσμιοποιημένες πολιτικές που επιβάλλουν περιορισμό σε κοινωνικές δαπάνες, λιγότερη σύνταξη πιο μικρά επιδόματα, μηδενική σχεδόν εκπαίδευση, εργασία, πρό σβαση για διασκέδαση.
    Επαφή με όλους τους συνανθρώπους με πλήρη ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΗΣΗ και με λιγότερα ιδρύματα και μπουντρούμια.
    Άρα Μπορούμε να ελπίζουμε σε ανατροπή των δεδομένων? Μπορούμε να ελπίζουμε στην αντιμετώπιση της αναπηρίας ως μια ρεαλιστική κατάσταση, με ΑΜΕΑ, ΓΟΝΕΙΣ και τους λιγοστούς ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΣ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ να διεκδικούν ο καθένας το δικό τους ρόλο σε μια κοινωνία! ίσων και ελεύθερων προσωπικοτή των?
    Μεταδίδω αυτή την αισιοδοξία στους γύρω μου και αντλώ δύναμη από τη διαφορετικότητα των παιδιών και των ίδιων των ΑμεΑ, να γίνει η δική μας δύναμη. Η προσπάθεια τους να μας πουν βγάλτε μας στο κόσμο στο φως! ΟΧΙ ΑΛΛΟΥΣ ΚΕΑΔΕΣ! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ.
    Να γίνουν τα δικά μας όπλα τα δικά μας 45άρια οι δικοί μας χημικοί πύραυλοι στο αγώνα για μια κοινωνία που δε θα χρειάζεται να χαρακτηρίζει τα "ΕΤΗ" της, για να τύχουν της συγκυριακής ευνοϊκής μεταχείρισης τα μέλη της. (Τρίτη-ηλικία, ΑμεΑ, Ευπαθείς ομάδες).
    Για μια ΚΟΙΝΩΝΙΑ! όπου(εσύ, τ’ αδέρφια μας, οι γονείς, οι συγγενείς, οι φίλοι (κανείς δεν έχει συμβόλαιο με τη ΖΩΗ)! Δεν θα τυχαίνουν της πρόνοιάς της, αλλά Θάνε ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΙ &θ’ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ αυτοί &όχι άλλοι για κείνους.
    Εμείς λέμε ναι και σας καλούμε όλους να ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ….. ΣΥΜΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΙ ΜΕ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ και ΗΘΟΣ! με έργα και συνεχή αγώνα, όχι με λόγια και υποσχέσεις.
    Ο καθένας από όπου μπορεί. Για να σχηματιστεί μια μεγάλη αγκαλιά για όλους τους ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ χωρίς διακρίσεις χωρίς χρώματα ώστε να μπορέσουμε όλοι κάποτε να κοιταχτούμε στα μάτια ειλικρινά ! Γιατί τότε θάχουμε πετύχει να φτιαχτεί η ΓΗ μας απ΄ άκρη σε άκρη, μια ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, που το αυτονόητο θα δίνεται απλόχερα, χωρίς επαιτεία. Να φτιάξουμε ένα ΚΟΣΜΟ πού να χωρά όλους τους ΚΟΣΜΟΥΣ μέσα.
    ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ! ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.

    ΦΙΛΙΚΑ ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
    ΓΙΑ ΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΟΥΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ
    ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ! ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ.
    Κουνάνης Ελευθέριος Φραγκίσκος.
    Συνταξ: Μηχανικός, Εργαστηριακός Εκπαιδευτικός - Παιδαγωγός, ΑμεΑ.
    Μέλος της Παναττικής-Επιτροπής κατά της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας.
    Μέλος και Σύμβουλος για τις ευπαθείς ομάδες του Πανελλαδικού Συνδέσμου ΠΑΣΥΠΚΑ, συνανθρώπων μας με κινητικά και άλλα προβλήματα.
    Ιδρυτής και συντονιστής Κέντρων Απασχόλησης και μέριμνας, ΑμεΑΙ, στην Ελλάδα.
    Ιδρυτής και Υπεύθυνος της Ελληνικής Πράσινης Εθελοντικής Ομάδας Ανιδιοτελούς Προσφοράς και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για τις Ευπαθείς Κοινωνικές Ομάδες.
    Πρόεδρος του Εκπολιτιστικού Εξωραϊστικού & Αθλητικού Συλλόγου Άνω Γαλατσίου (Καραγιαννέικα).
    http://users.otenet.gr/~fracisko/
    www.pasipka.gr/
    www.e-galatsi.gr/
    http://www.dsi.gr/antennas/panattikh.htm
    http://7frag.spaces.live.com/Blog/
    http://frang-koynanis.blogspot.com/
    http://press-gr.blogspot.com
    /http://ano-galatsi.blogspot.com/
    http://www.ecogreens.gr/
    http://www.google.gr/ = Γράφεις= 1)ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ – & - 2)ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΚΟΥΝΑΝΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. luxus, έχουν πράγματι υπάρξει αξιόπιστες μαρτυρίες για εμφάνιση Άτια στην περιοχή του Ολύμπου? Υπάρχουν περίεργα φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα στον Όλυμπο?Κρύβουν κάτι οι σπηλιές του Ολύμπου ή είναι όλα αυτά προϊόντα ευφάνταστων ανθρώπων? Τι γνώμη έχεις για το ζήτημα αυτό? Θα δούμε κάποιο σχετικό πόστ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. paparoluxus pare mas mia pipa re flori :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συγχαρητήρια Λουκά για την ανάρτηση σου πραγματικά η χώρα τούτη εδώ δεν είναι για νέους αλλά θα σου απαντήσω με ένα τραγούδι των αγαπημένων μου Metallica, που θα μπορούσε να είναι ένα εναλλακτικο ποιήμα σαν απάντηση του ποιήματος του Γεήτς

    http://www.youtube.com/watch?v=_Rf4HSTGP3I

    Μama Said

    Mama, she has taught me well
    Told me when I's young
    Son, your life's an open book
    Don't close it 'fore it's done
    The brightest flame burns quickest
    That's what I heard her say
    A son's heart's owed to mother
    But I must find my way

    Let my heart go
    Let your son grow
    Mama, let my heart go
    Or let this heart be still

    "Rebel", my new last name
    Wild blood in my veins
    Apron strings around my neck
    The mark that still remains
    left home at an early age
    Of what I heard was wrong
    I never asked forgiveness
    But when is said is done

    Let my heart go
    Let your son grow
    Mama, let my heart go
    Or let this heart be still

    Never I ask of you
    What never I gave
    But you gave me your emptiness
    I now take to my grave
    Never I ask of you
    But never I gave
    But you gave me your emptiness
    I now take to my grave
    So let this heart be still

    Mama, now I'm coming home
    I'm not all you wished of me
    But a mother's love for her son
    Unspoken, help me be
    Oh Yeah I took your love for granted
    And all the things you said to me
    I need your arms to welcome me
    But a cold stone's all I see

    Let my heart go
    Let your son grow
    Mama, let my heart go
    Or let this heart be still

    Let my heart go
    Mama, let my heart go
    You never let my heart go
    So let this heart be still

    Never I ask of you
    What never I gave
    But you gave me your emptiness
    I now take to my grave
    Never I ask of you
    But never I gave
    But you gave me your emptiness
    I now take to my grave
    So let this heart be still

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Υπάρχει δογματικός Αθεϊσμός;

Ο πραγματικός ιδιοκτήτης του ονόματός μου

Αναρχοκαπιταλισμός: Το τέλος των Κρατών και η παντοκρατορία των Ισχυρών