Οι ομοιότητες ανάμεσα στον Τίτο και στον Νέρωνα
Ανέφερα στο προηγούμενο κείμενο ότι ο Τίτος και ο Νέρωνας έμοιαζαν πολύ και ίσως στα μάτια κάποιων Χριστιανών εκείνης της εποχής ο Τίτος φαινόταν ότι ίσως θα επανέλαβε τις διώξεις κατά των Χριστιανών. Ας δούμε λιγάκι αυτόν τον ισχυρισμό.
Πρώτα από όλα, στα 3 χρόνια της βασιλείας του Τίτου, την πρώτη χρονιά έγινε η έκρηξη του Βεζούβιου και τον δεύτερο ένας μεγάλος λιμός χτύπησε τη ρωμαϊκή επικράτεια. Ας μην ξεχνάμε ότι όλες αυτές οι καταστροφές εκείνες τις εποχές θεωρούνταν πάντοτε θεϊκά σημάδια.
Όμως, μέσα σε όλη αυτή την καταστροφή ο Τίτος δεν φάνηκε να κρατάει χαμηλό προφίλ. Σε αντίθεση με τον πατέρα του, τον αυτοκράτορα Βεσπασιανό, ο οποίος στα δέκα χρόνια της εξουσίας του αρνήθηκε όσο ζούσε να δεχτεί τη «θέωση», ο Τίτος από αρχή της βασιλείας του έκανε και μια κίνηση που σίγουρα φαινόταν ύβρις στα μάτια πολλών: Ως Pontifex Maximus (Ανώτατος Ποντίφικας, αρχιερέας της λατρείας των Αυτοκρατόρων), δέχτηκε τη θέωσή του, όπως και ο Νέρωνας. Αυτό έγινε εν μέσω «θεομηνιών», ας μην το ξεχνάμε. Σίγουρα πολλοί θα έλεγαν ότι «Οι Θεοί» (ή «Ο Θεός» για τους μονοθεϊστές εκείνης της εποχής) «είναι θυμωμένοι με τον Αυτοκράτορα».
Παρόλα αυτά, ο Τίτος ήταν κοσμοαγάπητος γιατί φρόντισε και αυτός, όπως και ο πατέρας τους, την οικονομία, την οργάνωση και την ευημερία της Ρωμαϊκής Αυτοκράτορας.
Η καλή του όμως οργάνωση σίγουρα δεν έκανε κάποιους να τον συγχωρέσουν, ειδικά τους Ιουδαίους, αφού είχε καταστρέψει την Ιερουσαλήμ και τον Ναό του Σολομώντα, το «ιερότερο των Ιερών» για τον κατατρεγμένο, εκπατρισμένο και από τότε κυνηγημένο λαό των Εβραίων.
Ο παραπάνω πίνακας του Wilhelm von Kaulbach δείχνει την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού του Σολομώνα. Μια πραγματική Αποκάλυψη για τους Ιουδαίους εκείνης της εποχής....
Και, εκτός από όλα τα προηγούμενα, ο Τίτος έμοιαζε με τον Νέρωνα!
Αριστερά ο Νέρων, δεξιά ο Τίτος.
Αν και ο Νέρωνας με τα ρωμαϊκά πρότυπα ήταν ένας μάλλον ωραίος νεαρός ενώ ο Τίτος ήταν ένας σκληροτράχηλος και αρκετά σοφός πολεμιστής, σε πολλά νομίσματα εκείνης της εποχής, σε προτομές ή σε μετέπειτα απεικονίσεις τους, οι δύο αυτοκράτορες έμοιαζαν πολύ...
Πρώτα από όλα, στα 3 χρόνια της βασιλείας του Τίτου, την πρώτη χρονιά έγινε η έκρηξη του Βεζούβιου και τον δεύτερο ένας μεγάλος λιμός χτύπησε τη ρωμαϊκή επικράτεια. Ας μην ξεχνάμε ότι όλες αυτές οι καταστροφές εκείνες τις εποχές θεωρούνταν πάντοτε θεϊκά σημάδια.
Όμως, μέσα σε όλη αυτή την καταστροφή ο Τίτος δεν φάνηκε να κρατάει χαμηλό προφίλ. Σε αντίθεση με τον πατέρα του, τον αυτοκράτορα Βεσπασιανό, ο οποίος στα δέκα χρόνια της εξουσίας του αρνήθηκε όσο ζούσε να δεχτεί τη «θέωση», ο Τίτος από αρχή της βασιλείας του έκανε και μια κίνηση που σίγουρα φαινόταν ύβρις στα μάτια πολλών: Ως Pontifex Maximus (Ανώτατος Ποντίφικας, αρχιερέας της λατρείας των Αυτοκρατόρων), δέχτηκε τη θέωσή του, όπως και ο Νέρωνας. Αυτό έγινε εν μέσω «θεομηνιών», ας μην το ξεχνάμε. Σίγουρα πολλοί θα έλεγαν ότι «Οι Θεοί» (ή «Ο Θεός» για τους μονοθεϊστές εκείνης της εποχής) «είναι θυμωμένοι με τον Αυτοκράτορα».
Παρόλα αυτά, ο Τίτος ήταν κοσμοαγάπητος γιατί φρόντισε και αυτός, όπως και ο πατέρας τους, την οικονομία, την οργάνωση και την ευημερία της Ρωμαϊκής Αυτοκράτορας.
Η καλή του όμως οργάνωση σίγουρα δεν έκανε κάποιους να τον συγχωρέσουν, ειδικά τους Ιουδαίους, αφού είχε καταστρέψει την Ιερουσαλήμ και τον Ναό του Σολομώντα, το «ιερότερο των Ιερών» για τον κατατρεγμένο, εκπατρισμένο και από τότε κυνηγημένο λαό των Εβραίων.
Ο παραπάνω πίνακας του Wilhelm von Kaulbach δείχνει την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού του Σολομώνα. Μια πραγματική Αποκάλυψη για τους Ιουδαίους εκείνης της εποχής....Και, εκτός από όλα τα προηγούμενα, ο Τίτος έμοιαζε με τον Νέρωνα!
Αριστερά ο Νέρων, δεξιά ο Τίτος.
Αν και ο Νέρωνας με τα ρωμαϊκά πρότυπα ήταν ένας μάλλον ωραίος νεαρός ενώ ο Τίτος ήταν ένας σκληροτράχηλος και αρκετά σοφός πολεμιστής, σε πολλά νομίσματα εκείνης της εποχής, σε προτομές ή σε μετέπειτα απεικονίσεις τους, οι δύο αυτοκράτορες έμοιαζαν πολύ...
η αυριανή εκπομπή (16-10-2007) "ΜΠΟΡΩ" στο STAR θα ασχοληθεί και πάλι με το θέμα του Θηρίου της Αποκάλυψης και το βιβλίο του Μοναχού Μάξιμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήLUXUS,
ΑπάντησηΔιαγραφήΘΑ ΔΙΑΦΩΝΗΣΩ ΣΕ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΟΥ. ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ PONTIFIX MAXIMUS TON EIXAN ΟΛΟΙ ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ ΚΑΙΣΑΡΕΣ ΑΡΧΗΣ ΓΕΝΟΜΕΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ-ΟΚΤΑΒΙΑΝΟ(27π.χ-14μ.χ)ΕΩΣ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΤΟ ΜΕΓΑ(306-337μ.χ.)ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΙΤΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.ΤΟ ΟΤΙ Ο ΤΙΤΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΔΙΔΕΤΑΙ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΤΟΝ 1ομ.χ.ΑΙΩΝΑ(ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ) ΕΓΙΝΑΝ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΡΩΝΑ ΚΑΙ ΔΟΜΙΤΙΑΝΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΙΤΟ.
Πουθενά δεν έγραψα ότι ο Τίτος ήταν αντιχριστιανός. Το αντίθετο μάλιστα. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός από όλο τον λαό. Αυτό ίσως να ανησύχησε όμως εκείνους που είχαν κάθε λόγο να μισούν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όπως π.χ. τους Ιουδαίους εκπατρισθέντες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τον τίτλο, δεν τον αποδέχονταν όλοι οι Αυτοκράτορες!. Ο Βεσπασιανός π.χ. δεν αποδέχτηκε όσο ζούσε τον τίτλο του «Θεού» (ήταν ιδιαίτερα ταπεινός, τόσο που μάλιστα προκάλεσε σκάνδαλο όταν μια μέρα έβγαλε τις μπότες του μπροστά σε κόσμο. Τάκιτος μάλιστα παρατήρησε ότι ήταν ο μοναδικός άνδρας που έγινε καλύτερος από τη στιγμή που έγινε αυτοκράτορας!)
Ο τίτλος του θεού του αποδόθηκε από τον Τίτο, τον γιό του, μετά τον θάνατό του. (Υπάρχουν και καταγραφές ότι ο Βεσπασιανός έκανε χιούμορ με την ιστορία περί θέωσης, την οποία θεωρούσε ανόητη).
Αντίθετα, ο γιός του, ο Τίτος, αποδέχτηκε άμεσα τον τίτλο και θεοποίησε και τον νεκρό πατέρα του, θυμίζοντας τον Νέρωνα.
Το σημαντικό είναι ότι ο Βεσπασιανός, ενώ ευθυνόταν και ο ίδιος για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, είχε δώσει στους Ιουδαίους το δικαίωμα να μην λατρεύουν τους θεούς της Αυτοκρατορίας, αλλά τον δικό τους θεό και είχε μάλιστα ως προστατευόμενό του τον εβραίο ιστορικό Ιώσηφο (του έδωσε μάλιστα και το οικογενειακό του όνομα, Φλάβιος).
Ο Τίτος, με την αποδοχή του τίτλου όσο ζούσε, άνοιγε το δρόμο για νέους διωγμούς.
Και εδώ είναι ένα ακόμη σημείο που δείχνει ακόμη μια φορά ότι έχω απόλυτο δίκιο: Τους διωγμούς των Χριστιανών τους έκανε τελικά ο Δομητιανός, ο οποίος ήταν αδελφός του Τίτου, o οποίος θεωρείται από τους ιστορικούς ως ένας παρανοϊκός τύρρανος...
Αλλά «το τέλος του Κόσμου» (η έκρηξη του Βεζούβιου, οι λιμοί, κλπ) δεν ερχόταν την εποχή του Δομητιανού, αλλά του Τίτου, που όπως είπαμε, έκανε και το μεγάλο έγκλημα απέναντι στους Ιουδαίους, να καταστρέψει τον Ναό τους...
Στο θέμα με τον τίτλο Pontifex Maximus έχετε δίκιο. Ήταν λάθος μου και το διόρθωσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ τίτλος Pontifex Maximus πήγαινε μαζί με τον τίτλο του Αυτοκράτορα και τον είχαν όντως όλοι οι Αυτοκράτορες. Πολύ σωστά.
Έτσι όπως το είχα γράψει φαινόταν ότι ήταν ταυτόσημος με την επιβολή της θεϊκής φύσης του Αυτοκράτορα στον λαό.
Η συλλογιστική μου όμως δεν βασίζεται στον τίτλο αυτόν, αλλά στην κρατική επιβολή στον λαό της πίστης στην θεϊκή φύση του Αυτοκράτορα.
Ο Βεσπασιανός δεν απαιτούσε να τον λατρεύουν ως θεό, ενώ ο Νέρωνας, ο Τίτος και ο Δομητιανός το απαιτούσαν.
Αυτό ήταν που ίσως έκανε τον Τίτο να θεωρηθεί η επανεμφάνιση του «Θηρίου» από τους Ιουδαίους χριστιανούς εκείνης της εποχής...
προς LUXUS :
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΥΡΙΟ 20-10-07 "ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ" ΕΧΕΙ ΣΕ DVD ΤΟ 2ο ΜΕΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΚΑΛΥΨΗ. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ...