Θέλω να με λένε Καποδίστρια (και όχι Βενιζέλο)
Πρόσφατα έγινε μεγάλο θέμα για το αν ο κ. Ε. Βενιζέλος λεγόταν ή δεν λεγόταν κάποτε «Τούρκογλου» και αν άλλαξε ή όχι το όνομά του με σκοπό να ωφεληθεί η πολιτική του καριέρα.
Σύμφωνα με ό,τι διαβάσαμε, προσπάθησε να αλλάξει τη σχετική πληροφορία που παρουσιαζόταν κάποτε στο Wikipedia, γιατί δεν είναι αληθινή, όπως γράφει ο ίδιος, εδώ.
Δεν θα ασχοληθούμε όμως με αυτό το θέμα. Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου πώς λέγεται ή πώς δεν λέγεται ένας άνθρωπος, γιατί τα ονόματα δεν είναι κάτι που το επιλέγουμε εμείς, και σε καμιά περίπτωση δεν αποκαλύπτουν κάτι από την προσωπικότητά μας.
Θα ήταν ηλίθιοι οι ψηφοφόροι που θα ψήφιζαν έναν άνθρωπο εξαιτίας του ονόματός του και όχι εξαιτίας των δυνατοτήτων του! (λέμε τώρα)
Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να μπορούμε να αλλάζουμε το όνομά μας κατά το δοκούν, όπως εμείς θέλουμε.
Αγαπώ πάρα πολύ τον Νίκο Τσιφόρο ως συγγραφέα, άρα δεν θα με πείραζε να με λένε «Λουκά Τσιφόρο».
Αγαπώ ακόμη περισσότερο τον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Frank Herbert, οπότε το «Λουκάς Χέρμπερτ» θα ήταν για μένα ιδεώδες. (Έτσι ίσως να έγραφα εγώ τις συνέχειες των βιβλίων του μεγάλου δασκάλου της επιστημονικής φαντασίας, που δυστυχώς «εκτέλεσε» ο γιός του!)...
Αλλά επειδή με έχουν πάρει τα χρόνια και έχω αρχίσει να σκέφτομαι πλέον κυνικά, το όνομα που νομίζω ότι θα διάλεγα θα ήταν «Λουκάς Καποδίστριας».
Θα ήταν το τέλειο όνομα για να κληροδοτήσω στον γιό μου. Θα τον έγραφα και στη νεολαία του ΠΑΣΟΚ ή της Νέας Δημοκρατίας, και θα είχα κάνει ένα πολύ μεγάλο δώρο στο παιδί μου...
Μην αναρωτιέστε γιατί θα το έκανα αυτό! Είναι ολοφάνερο και ντροπή σας που δεν το καταλάβατε μέχρι τώρα.
Δείτε τι γίνεται στα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα: Τα ονόματα των πολιτικών, είναι πάντα ονόματα που είδαμε και παλιότερα στην Ιστορία.
Σύμφωνα με ό,τι διαβάσαμε, προσπάθησε να αλλάξει τη σχετική πληροφορία που παρουσιαζόταν κάποτε στο Wikipedia, γιατί δεν είναι αληθινή, όπως γράφει ο ίδιος, εδώ.
Δεν θα ασχοληθούμε όμως με αυτό το θέμα. Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου πώς λέγεται ή πώς δεν λέγεται ένας άνθρωπος, γιατί τα ονόματα δεν είναι κάτι που το επιλέγουμε εμείς, και σε καμιά περίπτωση δεν αποκαλύπτουν κάτι από την προσωπικότητά μας.
Θα ήταν ηλίθιοι οι ψηφοφόροι που θα ψήφιζαν έναν άνθρωπο εξαιτίας του ονόματός του και όχι εξαιτίας των δυνατοτήτων του! (λέμε τώρα)
Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να μπορούμε να αλλάζουμε το όνομά μας κατά το δοκούν, όπως εμείς θέλουμε.
Αγαπώ πάρα πολύ τον Νίκο Τσιφόρο ως συγγραφέα, άρα δεν θα με πείραζε να με λένε «Λουκά Τσιφόρο».
Αγαπώ ακόμη περισσότερο τον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Frank Herbert, οπότε το «Λουκάς Χέρμπερτ» θα ήταν για μένα ιδεώδες. (Έτσι ίσως να έγραφα εγώ τις συνέχειες των βιβλίων του μεγάλου δασκάλου της επιστημονικής φαντασίας, που δυστυχώς «εκτέλεσε» ο γιός του!)...
Αλλά επειδή με έχουν πάρει τα χρόνια και έχω αρχίσει να σκέφτομαι πλέον κυνικά, το όνομα που νομίζω ότι θα διάλεγα θα ήταν «Λουκάς Καποδίστριας».
Θα ήταν το τέλειο όνομα για να κληροδοτήσω στον γιό μου. Θα τον έγραφα και στη νεολαία του ΠΑΣΟΚ ή της Νέας Δημοκρατίας, και θα είχα κάνει ένα πολύ μεγάλο δώρο στο παιδί μου...
Μην αναρωτιέστε γιατί θα το έκανα αυτό! Είναι ολοφάνερο και ντροπή σας που δεν το καταλάβατε μέχρι τώρα.
Δείτε τι γίνεται στα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα: Τα ονόματα των πολιτικών, είναι πάντα ονόματα που είδαμε και παλιότερα στην Ιστορία.
- Ένας από τους προηγούμενους αρχηγούς της Νέας Δημοκρατίας ήταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο οποίος είχε το ίδιο όνομα με τον μεγάλο εθνικό μας ευεργέτη.
- Ο Κώστας Καραμανλής έχει το ίδιο όνομα με τον πρωθυπουργό θείο του.
- Ο Γιώργος Παπανδρέου με τον πρωθυπουργό παππού του.
- Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι παιδί του διάσημου μπαμπά του. Ελπίζουμε ο γιός του, ο μικρός Κωνσταντίνος, να μην κληρονόμησε μαζί με το όνομα και την θρυλική «καλοτυχία» του παππού. (Δεν ακούσαμε ακόμη για καταρρεύσεις σχολικών κτηρίων, αλλά αυτό δεν μας εφησυχάζει, ίσως είναι πολύ μικρός ακόμη).
Με άλλα λόγια, αν θέλεις να γίνεις πετυχημένος πολιτικός, πρέπει να έχεις και το ανάλογο οικογενειακό όνομα. Αν δεν σε γράφει το βιβλίο της Ιστορίας, πως θες παλικάρι μου να γίνεις πολιτικός;
Ο «νεποτισμός» δεν είναι χαρακτηριστικό της Ελληνικής πολιτικής, ΕΙΝΑΙ η ελληνική πολιτική, ακόμη και όταν αυτός είναι virtual και όχι πραγματικός...
Ίσως να ακούσατε το παρακάτω ανέκδοτο (σε δική μου διασκευή):
Ο «νεποτισμός» δεν είναι χαρακτηριστικό της Ελληνικής πολιτικής, ΕΙΝΑΙ η ελληνική πολιτική, ακόμη και όταν αυτός είναι virtual και όχι πραγματικός...
Ίσως να ακούσατε το παρακάτω ανέκδοτο (σε δική μου διασκευή):
---------
Ένας άνθρωπος, ένθερμος οπαδός της πολιτικής, λίγο πριν γίνει η δικτατορία, χτυπήθηκε το 1967 από ένα φορτηγό και έπεσε σε κώμα που κράτησε 40 ολόκληρα χρόνια, μέχρι το 2007.
Όταν ξύπνησε, του είπαν ότι ήταν 2007. Ο άνθρωπος φυσικά έπαθε σοκ μόλις συνειδητοποίησε με φρίκη ότι κοιμόταν για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.
Γρήγορα όμως συνήλθε και θυμήθηκε το μεγάλο ενδιαφέρον του για την πολιτική. Έτσι, μόλις βρήκε την ευκαιρία, ρώτησε τον γιατρό:
«Γιατρέ μου, τι έγινε με τα πολιτικά; Λύθηκαν τα προβλήματα της αποστασίας; Ποιοι είναι στην εξουσία; Ποιος είναι πρωθυπουργός;»
Ο γιατρός δεν είχε διαβάσει και πολύ την πρόσφατη Ιστορία της Ελλάδας.
Νόμισε λοιπόν ότι ο ασθενής του μιλούσε για τις πρόσφατες εκλογές και του απάντησε με στεναχωρημένο ύφος:
«Άστα, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν τα κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές. Πρωθυπουργός έγινε πάλι ο Κώστας Καραμανλής».
Ο ασθενής έμεινε με ανοιχτό το στόμα. Μέσα στο κεφάλι του έκανε τους υπολογισμούς και τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα. «Θα ανακαλύφθηκε το φάρμακο της νεότητας και ίσως και της αθανασίας!» σκέφτηκε. «Ο Καραμανλής πρέπει να είναι τουλάχιστον 99 ετών και ο Παπανδρέου 118 - κι όμως ακόμη ασχολούνται ενεργά με την πολιτική;!;»
Ο ασθενής δεν πείστηκε και αποφάσισε να ειρωνευτεί τον γιατρό, που μάλλον «τον δούλευε»:
«Κάτσε βρε παιδάκι μου, τι είναι αυτά που μου λες», είπε στον γιατρό χαμογελώντας. «Εσύ σε λίγο θα μου πεις ότι ξύπνησε και ο Βενιζέλος!»
Ο γιατρός κούνησε απογοητευμένος το κεφάλι του:
«Άσε, όχι μόνο ξύπνησε! Βρυκολάκιασε με την αποτυχία στις εκλογές και θα τον φάει τον Παπανδρέου!»
Όταν ξύπνησε, του είπαν ότι ήταν 2007. Ο άνθρωπος φυσικά έπαθε σοκ μόλις συνειδητοποίησε με φρίκη ότι κοιμόταν για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.
Γρήγορα όμως συνήλθε και θυμήθηκε το μεγάλο ενδιαφέρον του για την πολιτική. Έτσι, μόλις βρήκε την ευκαιρία, ρώτησε τον γιατρό:
«Γιατρέ μου, τι έγινε με τα πολιτικά; Λύθηκαν τα προβλήματα της αποστασίας; Ποιοι είναι στην εξουσία; Ποιος είναι πρωθυπουργός;»
Ο γιατρός δεν είχε διαβάσει και πολύ την πρόσφατη Ιστορία της Ελλάδας.
Νόμισε λοιπόν ότι ο ασθενής του μιλούσε για τις πρόσφατες εκλογές και του απάντησε με στεναχωρημένο ύφος:
«Άστα, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν τα κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές. Πρωθυπουργός έγινε πάλι ο Κώστας Καραμανλής».
Ο ασθενής έμεινε με ανοιχτό το στόμα. Μέσα στο κεφάλι του έκανε τους υπολογισμούς και τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα. «Θα ανακαλύφθηκε το φάρμακο της νεότητας και ίσως και της αθανασίας!» σκέφτηκε. «Ο Καραμανλής πρέπει να είναι τουλάχιστον 99 ετών και ο Παπανδρέου 118 - κι όμως ακόμη ασχολούνται ενεργά με την πολιτική;!;»
Ο ασθενής δεν πείστηκε και αποφάσισε να ειρωνευτεί τον γιατρό, που μάλλον «τον δούλευε»:
«Κάτσε βρε παιδάκι μου, τι είναι αυτά που μου λες», είπε στον γιατρό χαμογελώντας. «Εσύ σε λίγο θα μου πεις ότι ξύπνησε και ο Βενιζέλος!»
Ο γιατρός κούνησε απογοητευμένος το κεφάλι του:
«Άσε, όχι μόνο ξύπνησε! Βρυκολάκιασε με την αποτυχία στις εκλογές και θα τον φάει τον Παπανδρέου!»
-------
Αυτή είναι λοιπόν η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Αν θέλεις να γίνεις πετυχημένος πολιτικός, πρέπει να διαλέξεις ένα ιστορικό όνομα.
Αφού το Βενιζέλος είναι «πιασμένο», θέλω να με λένε «Καποδίστρια» εμένα και το παιδί μου. Θα το σπρώξω στην πολιτική και άντε οι πολιτικοί του αντίπαλοι να βρούνε παλιότερο «μοντέρνο» Έλληνα πολιτικό για να το ανταγωνιστούν.
Το έσωσα το παιδί μου. Μια λαμπρή βουλευτική καριέρα ανοίγεται μπροστά του. Ελπίζω μόνο να μη σκεφτεί κανείς το όνομα «Παλαιολόγος»...
Αφού το Βενιζέλος είναι «πιασμένο», θέλω να με λένε «Καποδίστρια» εμένα και το παιδί μου. Θα το σπρώξω στην πολιτική και άντε οι πολιτικοί του αντίπαλοι να βρούνε παλιότερο «μοντέρνο» Έλληνα πολιτικό για να το ανταγωνιστούν.
Το έσωσα το παιδί μου. Μια λαμπρή βουλευτική καριέρα ανοίγεται μπροστά του. Ελπίζω μόνο να μη σκεφτεί κανείς το όνομα «Παλαιολόγος»...
χα χα χα χα!!! Πολύ καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα αλλάξω και εγώ το όνομα μου και θα το κάνω Περικλής. Θα με ψηφισουν έτσι όλοι οι αρχαιοελληνιστές!
Ε ρε μαλακες που ειμαστε οι Ελληνες. Μας σερνουν απο τη μυτη λες και ειμαστε ζωα.
Σε λίγα χρόνια θα τους βγάζει εργοστάσιο τους πολιτικούς. θα τους κάνει παραγγελία η πολυεθνική από το εργοστάσιο αναλογα με τη χώρα που θα θέλει να τους πουλήσει. «Θέλω παρακαλώ έναν Τσαλδάρη και έναν Ατατούρκ για την περιοχή του Αιγαίου». «Τι πτυχία θέλετε να έχουν;» θα ρωτάνε. «Σε έναν μήνα θα είναι έτοιμοι, περάστε να τους πάρετε.»
ΑπάντησηΔιαγραφήέθιξες πρόβλημα της νεοελληνικής δημοκρατίας, (και της αμερικανικής κατά κάποιο τρόπο), της κληροδότησης εξουσίας, της συγκαλυμμένης μοναρχίας-ολιγαρχίας συγκεκριμένων φατριών. Ντροπή δεν είναι να συμβαίνουν αυτά; Να θέλουμε ο κομματικός δελφίνος να είναι συνεχιστής μιας παράδοσης; Έτσι δεν θα καταλήξουμε και πάλι σε νεο-μοναρχία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ! Χαίρε Έρις!