Περί (Σλαβο)Μακεδονικής Μειονότητας

Προσωπικά δεν είμαι ούτε ρατσιστής, ούτε εθνικιστής, θα έλεγα ότι είμαι αυστηρά το αντίθετο. Είμαι επίσης 38 συναπτά έτη κάτοικος Θεσσαλονίκης, και έχω εργαστεί επί αρκετά έτη στην Επαρχία. Δύσκολα μπορεί κανείς να πει ότι δεν ξέρω τι γίνεται γύρω μου.

Όμως, στα 38 αυτά μου χρόνια, σπάνια συνάντησα «σλαβομακεδόνες», την περίφημη «μακεδονική μειονότητα» στην Ελλάδα και στη Μακεδονία, ενώ έχω γνωρίσει αμέτρητους Εβραίους, Πομάκους, Ρομά, κλπ, πολλοί από τους οποίους είναι φίλοι μου, και των οποίων τις εθνικές ιδιαιτερότητες παρατηρώ με μεγάλο ενδιαφέρον και σεβασμό.
 
Η λεγόμενη «μακεδονική μειονότητα», αντίθετα, μου φαίνονταν πάντοτε ένα πολιτικό φαινόμενο ή παράδοξο -και ποτέ ως κάποια ξεχωριστή εθνότητα στην Ελλάδα. Πραγματικά, δεν γνώρισα παρά ελάχιστους ανθρώπους που να δηλώνουν «σλαβομακεδόνες», και μάλιστα οι λίγοι που συνάντησα, οι οποίοι μετριούνται στα δύο δάχτυλα του ενός χεριού, έχω την εντύπωση πώς δήλωναν από αντίδραση ότι δεν είναι Έλληνες, και όχι γιατί ήταν πραγματικά «καταπιεσμένοι σλαβομακεδονές».

Δεν μπορώ λοιπόν πάρα να παρατηρήσω πως μέχρι πριν μερικά χρόνια, μέχρι πριν δηλαδή τον αμερικανικό δάχτυλο που αποφάσισε το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, το θέμα δεν συζητιόταν (τουλάχιστον εγώ δεν το είχα υπόψη μου - ή κάποιος από τους γύρω μου).

Δεν θυμάμαι, ειλικρινά, να τίθεται θέμα «σλαβομακεδόνων», με τον ίδιο τρόπο τουλάχιστον που τίθεται θέμα τουρκικής μειονότητας, ή των πακιστανών λαθρομεταναστών ή των αλβανών κλπ κλπ, θέματα που πραγματικά εξελίσσονται γύρω μας.

Όλοι αυτοί οι χάρτες επίσης της «Μακεδονίας» που παρουσιάζεται αποκομμένη από την υπόλοιπη Ελλάδα, μου προξενούν γέλιο, γιατί είναι ολοφάνερα φασιστικοί της άλλης πλευράς, και τελείως μα τελείως αβάσιμοι, αφού το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού εδώ γύρω κάθε άλλο παρά σλαβομακεδόνες είναι, για να έχει νόημα η δημιουργία ενός τέτοιου «αποκομμένου» κράτους.

Πολύ πιο εύκολα μάλιστα, στο παρελθόν, θα γινόταν η Θεσσαλονίκη εβραϊκή, παρά σλαβομακεδονική. Οι Εβραίοι ήταν μια μειονότητα με τεράστιο πληθυσμό (έχω διαβάσει μελέτες που την υπολόγιζαν ως και στο 40% του συνολικού πληθυσμού της Θεσσαλονίκης των αρχών του 20ου αιώνα) και ακόμη και σήμερα είναι φανερή η παρουσία και η έντονη επιχειρηματική δράση τους μέσα στην πόλη μας. Εξακολουθούν να είναι αρκετοί, ακόμη και μετά από τα πολυάριθμα εγκλήματα που έγιναν σε βάρος της εβραϊκής μειονότητας από τους Άγγλους (όταν αποφάσισαν να δημιουργήσουν το Ισραήλ και ξερίζωσαν από εδώ τον πληθυσμό) και τους Ναζί (όταν αποφάσισαν να σηκώσουν τους τόνους χρυσού που είχαν στην κατοχή τους οι Εβραίοι Θεσσαλονικείς, με πρωτεργάτη της κλοπής όπως φαίνεται τον γερμανό διοικητή Μαξ Μέρτεν, ο οποίος έβγαλε από την πόλη μας εκατομμύρια χρυσές λίρες και έστειλε τους ανθρώπους στο Νταχάου και το Άουσβιτς, με αποτέλεσμα η Θεσσαλονίκη να μην έχει ανακάμψει ακόμη από την οικονομική και επιχειρηματική καταστροφή που δέχτηκε.)
Νομίζω μάλιστα ότι μας τιμά ιδιαίτερα το γεγονός ως Έλληνες, ότι εκατοντάδες Εβραίοι παραδέχονται ότι οι Έλληνες γείτονές τους δεν τους φέρονταν ποτέ ρατσιστικά - πριν την εμφάνιση του γερμανικού ναζισμού τουλάχιστον, που δυστυχώς είχε και τους εγχώριους μιμητές του...)

Προσοχή: Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι στη Μακεδονία που νιώθουν σλαβομακεδόνες. Σίγουρα θα υπάρχουν, όπως υπάρχουν και άνθρωποι που δηλώνουν Μάρτυρες του Ιεχωβά ή Ευαγγελιστές. Έχω όμως την εντύπωση ότι είναι ενταγμένοι στο ελληνικό έθνος, και τραβάνε και αυτοί ό,τι τραβάμε όλοι οι υπόλοιποι.

Γνωρίζω φυσικά ότι στο παρελθόν έγιναν εγκλήματα σε βάρος εθνικών μειονοτήτων. Αυτό συνέβη σε όλα τα Βαλκάνια και σίγουρα και στην Ελλάδα. Αλλά αυτά τα εγκλήματα έγιναν σε εποχές πολέμου, από όλες τις πλευρές, και δεν αλλάζουν το γεγονός ότι ΣΗΜΕΡΑ, ΕΔΩ, δεν φαίνεται να υπάρχει ουσιαστική σλαβομακεδονική μειονότητα, όπως π.χ. δεν υπάρχει πλέον ελληνική μειονότητα στη Σμύρνη.

(Νιώθω ότι είναι το ίδιο παράλογο να απαιτεί κάποιος Σκοπιανός να πάρει «πίσω» (πότε ήταν δική του;) τη Θεσσαλονίκη, όπως το να απαιτεί κάποιος Έλληνας να πάρει πίσω τη Σμύρνη, ή κάποιος Τούρκος να πάρει πίσω τα Ιωάννινα.
Αυτές μάλιστα οι παρελθοντικές εδαφικές επιδιώξεις, είναι νομίζω πηγή φασισμού.
Ό,τι έγινε, έγινε, και σκοπός είναι να σταματήσει να γίνεται. Οι λαοί οφείλουν να ζήσουν αδελφωμένα και εν ειρήνη από εδώ και πέρα, και ας είναι η επιχειρηματική και δημιουργική τους ικανότητα το κριτήριο της μελλοντικής τους επιβίωσης και επικράτησης...)

Νομίζω λοιπόν ότι το όλο θέμα της «σλαβομακεδονικής μειονότητας» είναι «καινούργιο φρούτο», και βλέπω με ιδιαίτερη καχυποψία όλους αυτούς που το χρησιμοποιήσαν και το χρησιμοποιούν, είτε από τη «σκοπιανή», είτε από την «ελληνική» πλευρά.

Ο παππούς μου, καταγωγή από Καστοριά, μιλούσε τα σλάβικα (τα "ντόπια" όπως τα ονομάζουν οι της περιοχής) όπως και τα τουρκικά. Όμως, αν του έλεγες ότι δεν είναι Έλληνας μπορεί και να σε έσφαζε, κυριολεκτικά. Το ίδιο ισχύει σήμερα σε πόλεις της μεθορίου. Μπορεί να έχουν «αίμα» από τους γειτονικούς λαούς, να δηλώνουν «ντόπιοι» (εν-τόπιοι) να μιλούν τις διαλέκτους, αλλά είναι Έλληνες, και δεν χωράνε καμιά συζήτηση επι τούτου.

Οι παλιότεροι «ντόπιοι» όπως ο παππούς μου, είχαν φωτογραφία του Έλληνα βασιλιά στο σπίτι τους, και αργότερα την αντικατέστησαν με φωτογραφία του Βενιζέλου. Αλλά όταν ερχόταν κάποιος από τη Σερβία ή τη Βουλγαρία, δεν έχαναν την ευκαιρία να τα πούνε στη «γλώσσα τους» και να πιούνε άφθονο ρακί. Αλλά, ποτέ δεν έλεγαν ότι ανήκουν και στο ίδιο έθνος!...

Τόσα χρόνια λοιπόν, δεν άκουσα ποτέ κάποια ιστορία καταπίεσης του σλαβομακεδονικού (ή «σκοπιανού») πληθυσμού στην -ελληνική- Μακεδονία.

Πολύ φοβάμαι ότι ίσως αυτό να οφείλεται ακριβώς στο γεγονός ότι ...δεν υπάρχει κάπου αυτός ο πληθυσμός, και εμφανίστηκε -πολύ βολικά- όταν αυτό άρχισε να συμφέρει στα αμερικανικά γεράκια.

Θα περίμενα αν υπήρχε το θέμα, να χρησιμοποιηθεί έντονα και στον Ψυχρό Πόλεμο ΗΠΑ-Σοβιετικής Ένωσης των προηγούμενων δεκαετιών, αλλά αυτό δεν συνέβη...

Δεν έχω -ειλικρινά- κανένα πρόβλημα με κάποιον που θέλει να μιλάει τη βουλγαρική διάλεκτο, αντίθετα, μου είναι απολύτως σεβαστός και δεν θα διαφωνούσα σε καμιά περίπτωση να διδάσκεται στα σχολεία ως μάθημα επιλογής - αμφιβάλλω όμως ότι θα το επιθυμούν αρκετοί μαθητές ώστε να δικαιολογείται ο μισθός των σχετικών καθηγητών.

Υποψιάζομαι ότι ΑΝ υπάρχει αυτή η εθνική μειονότητα, ίσως μέσα στις φλέβες μου να τρέχει το αίμα της. Η μία γιαγιά μου καταγόταν από την Ανατολική Ρωμυλία, ήταν «βουλγαροπρόσφυγας», ενώ ο παπούς μου «ντόπιος Καστοριανός». Αλλά, ενώ μιλούσαν τις γλώσσες των περιοχών αυτών ως «δικές τους», ποτέ μα ποτέ δεν μου είπαν ότι δεν είναι Έλληνες!

Προσοχή, δεν είμαι εθνικιστής, ούτε οι οικογένειες των γονιών μου ήταν. Όμως πραγματικά δεν μπορώ να δικαιολογήσω όλο αυτό που συμβαίνει με κάποιο διαφορετικό τρόπο.
Εδώ ολοφάνερα παίζονται συμφέροντα, τα οποία βρήκαν κάποια ομάδα ανθρώπων και τη «χειρίζονται» με σκοπό να τη χρησιμοποιήσουν αργότερα για κάποιους πολιτικούς σκοπούς, όπως έκαναν και στην Γιουγκοσλαβία...

Ειλικρινά, τα γράφω όλα αυτά για να εκφράσω την απορία μου, όχι για κάποιον άλλο λόγο, και θα χαιρόμουν ειλικρινά να γίνει κάποια συζήτηση για το θέμα, για όποιον έχει να εκφράσει διαφωνίες...