Τo Battlestar Galactica και η "Μεγάλη Περίπολος"

Η ΝΕΟΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ "ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΤΡΑ" & Η ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΗΣ… ΤΟΥ 1978!

(το κείμενο που ακολουθεί, το δημοσίευσα στο Strange 94, τον Δεκέμβριο του 2006. Αποφάσισα να το δημοσιεύσω εδώ, γιατί η διάσημη σειρά Battlestar Galactica, remake εκείνης του 1978, πλησιάζει στο τέλος της, και έχει τεράστιο ενδιαφέρον...)

«There are those who believe that life here began out there, far across the Universe, with tribes of humans who may have been the forefathers of the Egyptians, or the Toltecs, or the Mayans. They may have been the architects of the great Pyramids, or the lost civilizations of Lemuria or Atlantis. Some believe that there may yet be brothers of man who even now fight to survive far, far away, amongst the stars…»

Battlestar Galactica (1978)

«Υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι η ζωή εδώ ξεκίνησε εκεί έξω, στα πέρα του Σύμπαντος, από φυλές ανθρώπων που ίσως ήταν οι πρόγονοι των Αιγυπτίων, ή των Τολτέκων, ή των Μάγιας. Ίσως ήταν οι αρχιτέκτονες των μεγάλων Πυραμίδων, ή των χαμένων πολιτισμών της Λεμουρίας ή της Ατλαντίδας. Κάποιοι πιστεύουν ότι ίσως υπάρχουν ακόμη αδέλφια του Ανθρώπου που ακόμα και σήμερα πολεμούν να επιβιώσουν, μακριά, πολύ μακριά, ανάμεσα στα άστρα…»


Το κείμενο που μόλις διαβάσατε, δεν πρόκειται για κομμάτι μιας ομιλίας κάποιου οραματιστή UFOλόγου, ούτε για το εισαγωγικό σημείωμα ενός βιβλίου που ασχολείται με το μυστήριο των Εξωγήινων. Είναι τα εισαγωγικά λόγια μιας παλιάς σειράς επιστημονικής φαντασίας, που προβλήθηκε πρώτη φορά το 1978 στις Η.Π.Α. και λίγο αργότερα στην Ελλάδα – και άφησε τα ίχνη της στο υποσυνείδητο όλων εκείνων που την παρακολούθησαν. Το όνομα της σειράς ήταν Battlestar Galactica (ή Αστρόπλοιο Γκαλάκτικα, όπως την ονόμαζαν εδώ).

Η σειρά ξεκινούσε με τα παραπάνω λόγια, τα οποία απήγγειλλε μια βαθιά και επιβλητική ανδρική φωνή. Ταυτόχρονα, στην οθόνη φαίνονταν πλανήτες, γαλαξιακά νεφελώματα και αστρικές εκρήξεις, και στο ηχητικό υπόβαθρο ακουγόταν μια μουσική από πνευστά και άρπα, που με τον ήχο της σε παρέπεμπε σε ταινίες με θέματα παρμένα από την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία ή την Εβραϊκή Βίβλο… Το όλο θέμα ήταν τόσο έξυπνα στημένο και τόσο επιβλητικό, που νομίζω ότι κάποιος πρέπει να είναι πολύ αναίσθητος για να μη νιώσει, ακόμη και σήμερα, ένα παράξενο «υπερκόσμιο» συναίσθημα παρακολουθώντας αυτήν την εισαγωγή.

Αφού η φωνή τελείωνε την εισαγωγή της, στην οθόνη εμφανιζόταν μια ομάδα μερικών διαστημοπλοίων που ταξίδευαν στο διάστημα. Προπορευόταν ένα τεράστιο διαστημόπλοιο, στο πλάι του οποίου, γραμμένο με λατινικούς χαρακτήρες φαινόταν το όνομά του, «Galactica». Ταυτόχρονα ξεκινούσε ένα εντυπωσιακό επικό μουσικό θέμα που νομίζω ότι όσοι το έχουν ακούσει δεν το έχουν ξεχάσει, και αρκούν μερικές νότες του για να το θυμηθούν…

(Πρέπει να τονίσω εδώ ότι τα μουσικά θέματα αποτελούν σημαντικό παράγοντα «επηρεασμού» του θεατή. Μπορεί η εικόνα να είναι αυτή που τραβάει άμεσα την προσοχή του, αλλά η μουσική είναι εκείνη που καταγράφεται στο υποσυνείδητό του. Πόσο επιτυχημένα θα ήταν άραγε το Indiana Jones, ο Πόλεμος των Άστρων, το Galactica ή ο James Bond 007, αν δεν είχαν τα συγκεκριμένα μουσικά θέματα που είναι πλέον «σφραγισμένα» στο υποσυνείδητο όλων μας;)

Το Galactica ήταν μια «τηλεοπτική όαση» για όσους αγαπούσαν την επιστημονική φαντασία και το Διάστημα. Τότε, γύρω στα 1980, δεν υπήρχαν άλλοι τρόποι να δεις διαστημόπλοια και ταξίδια στα Άστρα, να «ταξιδέψεις» σε ξένους κόσμους και να πάρεις μέρος σε γαλαξιακούς πολέμους. Οι μόνες άλλες επιλογές σου, ήταν να διαβάσεις κάποιο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας (από τα λιγοστά βιβλία που κυκλοφορούσαν στα Ελληνικά), να δεις μια σχετική ταινία στο σινεμά (όταν και αν αποφάσιζαν οι αιθουσάρχες να προβάλουν μια τέτοια ταινία) ή κάποια σχετική σειρά στην TV (που όπως και σήμερα, προβαλλόταν πολύ σπάνια). Δεν υπήρχε Internet, δεν υπήρχε βίντεο ή DVD, δεν μπορούσες να παραγγείλεις βιβλία από το εξωτερικό, δεν υπήρχαν σχετικά περιοδικά, και φυσικά δεν προβάλλονταν παρά ελάχιστα ντοκιμαντέρ και εκπομπές με τέτοιες θεματολογίες. Δεν ήταν καθόλου εύκολο να ενημερωθείς έστω και επιφανειακά για την Επιστημονική Φαντασία, για το Διάστημα και για το Παράξενο. Φυσικά, το να ενημερωθείς σωστά, ήταν πέρα από κάθε ελπίδα.

Ειδικά εδώ στο «Αστρόπλοιο Ελλάδα», οι τηλεοπτικές σειρές σαν το Galactica αποτελούσαν μοναδικά «σημεία επαφής» με τη θεματολογία του Διαστήματος, για πάρα πολύ κόσμο. Και δεν μπορούσες να διαβάσεις κάποια σοβαρά άρθρα για αυτά, να μάθεις για τα υπόβαθρα των σεναρίων τους, να δεις από πού ήταν εμπνευσμένα, πού τέλειωνε η πραγματικότητα σ' αυτό που έβλεπες και πού ξεκινούσε η φαντασία…

Όταν η τηλεόραση έπαιζε λοιπόν το Αστρόπλοιο Galactica ή το Star Trek ή το Χαμένοι στο Διάστημα, όλοι εμείς οι ρομαντικοί του Διαστήματος και της Φαντασίας, στρωνόμασταν μπροστά στην τηλεόραση (που συνήθως ήταν ασπρόμαυρη), γουρλώναμε τα μάτια για να μη χάσουμε καμιά λεπτομέρεια και, αφού τελείωνε η εκπομπή, σκεφτόμασταν, για αρκετές ώρες μετά, αυτό που είδαμε. Και φυσικά, μόλις βρισκόμασταν με τους φίλους μας, τους εξιστορούσαμε αναλυτικά την τηλεοπτική εμπειρία μας, αυτά που σκεφτήκαμε και καταλάβαμε και όποιες άλλες εμπνεύσεις μάς είχαν δημιουργηθεί. Και, ανάλογα με τις γνώσεις μας, που άλλοι είχαν περισσότερες και άλλοι ελάχιστες, αναρωτιόμασταν με τους συνομιλητές μας αν αυτό που είδαμε ήταν ή δεν ήταν απλή φαντασία, αν είχε κάποια «μυστικά» να μας πει, αν κάποια από αυτά που βλέπαμε ήταν εφικτά ή όχι…

Φυσικά, πολλές ταινίες εκείνης της εποχής, όπως π.χ. ο Πόλεμος των Άστρων (Star Wars), δήλωναν ανοιχτά ότι επρόκειτο για καθαρά φανταστικά δημιουργήματα. Το Galactica, όμως, είχε μια σημαντική διαφοροποίηση, μια σεναριακή πονηριά, με την οποία αιχμαλώτιζε τους θεατές του και προκαλούσε εκρήξεις έμπνευσης στα μυαλά τους. Ποια ήταν αυτή η πονηριά; Διαβάστε παρακάτω…

Πριν όμως προχωρήσουμε, πρέπει να σας πω ότι αναφέρομαι στη σειρά του 1978, αλλά και στην πρόσφατη αναδημιουργία της, που παίζεται εδώ και μερικά χρόνια στο εξωτερικό, κυρίως στο κανάλι επιστημονικής φαντασίας Sci-Fi Channel (μερικά επεισόδια παίχτηκαν και στην ελληνική κρατική τηλεόραση). Η νέα σειρά, που ονομάζεται Battlestar Galactica Re-imagined, βασίζεται στις ίδιες κεντρικές ιδέες με τη σειρά του 1978. Όμως το σενάριο έχει γίνει πολύ πιο σοβαρό και αναπτύσσει την ίδια βασική ιστορία με μεγαλύτερο προβληματισμό και βάθος. Η σειρά δέχεται διθυραμβικές κριτικές στο εξωτερικό ως η «καλύτερη σειρά επιστημονικής φαντασίας που έχει γυριστεί ποτέ» και ως «ό,τι καλύτερο παίζεται αυτήν την εποχή στην TV» (περιοδικό Rolling Stone). Οφείλω να παραδεχτώ ότι μάλλον έχουν δίκιο, γιατί κάθε βδομάδα περιμένω με αγωνία να κατεβάσω το επόμενο επεισόδιο από το Internet (το οποίο οι δημιουργοί της σειράς προσφέρουν δωρεάν και νόμιμα, με μόνο αντάλλαγμα ότι πάνω αριστερά στη γωνία της οθόνης, τοποθετούν μερικές μικρές διαφημίσεις – ένα νέο είδος τηλεοπτικής διαφήμισης, που αποφέρει κέρδη στους δημιουργούς και χρηματοδοτεί τα έργα τους…)

Πραγματικά, το Galactica και το Lost (που παρουσίασα πριν από δύο τεύχη) με έχουν κάνει να αναθεωρήσω τις απόψεις μου απέναντι στις τηλεοπτικές παραγωγές. Υπάρχει τελικά και καλή τηλεόραση, φτάνει να ξέρεις πού να την αναζητήσεις…

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟΙΚΙΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΓΗ
Η ιστορία που διηγείται το Battlestar Galactica είναι η ακόλουθη: Η ανθρωπότητα, που είναι πολύ αρχαιότερη από ό,τι νομίζουμε εμείς στη Γη, έχει εξαπλωθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια στο Διάστημα. Το είδος μας ξεκίνησε από έναν αρχαίο πλανήτη, τον «Κόμπολ», στον οποίο κατοικούσαν 13 φυλές (έθνη;) ανθρώπων. Μετά από χιλιάδες χρόνια εξέλιξης, και αφού απέκτησαν την τεχνολογία του διαστρικού ταξιδιού, οι άνθρωποι του Κόμπολ για διάφορους λόγους (κατεστραμμένο περιβάλλον, ασταθής ήλιος) αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον πλανήτη τους. Οι 13 λοιπόν φυλές, ξεχωριστά η κάθε μία, ξεκίνησαν το μεγάλο διαστρικό ταξίδι προς το Άγνωστο, με σκοπό να βρούνε κατάλληλους πλανήτες για να εγκατασταθούν…

Οι πρώτες 12 φυλές κατάφεραν τελικά να διασχίσουν το μεγάλο Κενό, και να μεταφερθούνε σε ένα αστρικό σύστημα που είχε πολλούς κατοικήσιμους πλανήτες. Εκεί έχτισαν τις 12 αποικίες τους, οι οποίες πήραν τα ονόματα των 12 φυλών: Κάπρικα, Τζέμονι, Κανσέρια, Πίσκον, Σαγκιτάρα, Λέο, Λίμπρα, Ακουάρια, Βίργκον, Αεριάνα, Τάουρα και Σκόρπιο (δεν καταλάβατε λάθος, είναι πράγματι τα αγγλικά/λατινικά ονόματα των 12 αστερισμών, ελαφρώς παραλλαγμένα).

Όμως η «13η» φυλή διάλεξε να βαδίσει προς μια άλλη κατεύθυνση – και έτσι δεν έφτασε ποτέ σε εκείνο το αστρικό σύστημα. Τα ίχνη της χάθηκαν. Οι 12 φυλές, που επικοινωνούσαν αναμεταξύ τους, υπέθεσαν ότι η 13η βρήκε έναν κατάλληλο πλανήτη για να αποικήσει, αλλά για άγνωστους λόγους, δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Προσπάθησαν να διατηρήσουν τη μνήμη της, όμως, μετά από πολλούς αιώνες που πέρασαν χωρίς να έχουν νέα της, άρχισαν να τη θεωρούν οριστικά ξεγραμμένη. Έτσι η 13η φυλή άρχισε να μετατρέπεται σε μύθο και πολλοί να πιστεύουν ότι δεν υπάρχει πια. Το όνομα αυτής της χαμένης φυλής ήταν «Γη».

Μετά από χιλιάδες χρόνια, ένα μεγάλο κακό χτύπησε τις 12 αποικίες. Στο Galactica του 1978, το μεγάλο αυτό κακό ήταν μια φυλή cybernetic ερπετοειδών (δηλαδή ερπετοειδή που είχαν ρομποτικά σώματα), οι «Κύλωνες» («Cylons»). Οι Κύλωνες ένιωθαν μεγάλη εχθρότητα απέναντι σε κάθε άλλη μορφή ζωής, και μόλις ήρθαν σε επαφή με τις 12 Αποικίες, ξεκίνησαν έναν εξοντωτικό πόλεμο ενάντια στους ανθρώπους, με σκοπό να τους εξολοθρεύσουν ολοκληρωτικά. Οι άνθρωποι αμύνθηκαν επί πολλά χρόνια με επιτυχία, αλλά εξαιτίας της προδοσίας ενός μόνο ανθρώπου, του επιστήμονα-αριστοκράτη Γκάιους Μπάλταρ, οι Κύλωνες κατάφεραν με τεχνική «δούρειου ίππου» να πετύχουν ένα συντριπτικό χτύπημα στην άμυνα των 12 Αποικιών και στη συνέχεια να τις καταστρέψουν ολοσχερώς. Οι μόνοι επιζώντες της Ανθρωπότητας έμειναν οι επιβαίνοντες ενός πολεμικού διαστημοπλοίου, του Galactica και μερικών ακόμη σκαφών, τα οποία σχημάτισαν έναν μικρό προσφυγικό στόλο και προσπάθησαν να ξεφύγουν, διαφεύγοντας προς άγνωστη κατεύθυνση…

Μόνη ελπίδα του στόλου που ηγούνταν το Galactica, ήταν πλέον η ανακάλυψη της Γης, της 13ης Αποικίας της Ανθρωπότητας, με την ελπίδα ότι θα έβρισκαν εκεί βοήθεια, τόπο για να κατοικήσουν, και στρατιωτική και τεχνολογική δύναμη για να αντιμετωπίσουν τους επερχόμενους Κύλωνες. Έτσι, ξεκίνησαν ένα μεγάλο ταξίδι αναζήτησης και διαστημικής εξερεύνησης, με σκοπό να βρούνε τη Γη και τα ξεχασμένα αδέλφια τους…

Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΚΑΙ Η «ΠΤΩΣΗ» ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΩΝ
Όσοι γνωρίζουν τη θεωρία των «Αρχαίων Αστροναυτών» του Έριχ Φον Νταίνικεν ή του Ζαχαρία Σίτσιν, σίγουρα χαμογελούν ήδη με νόημα και έχουν αναγνωρίσει τη «σεναριακή πονηριά» για την οποία μίλησα προηγουμένως. Το Galactica ολοφάνερα δανείζεται στοιχεία από τη θεωρία των «Αρχαίων Αστροναυτών» και τα μεταφέρει στη μικρή οθόνη. Το σεναριακό υπόβαθρό του υπαινίσσεται ότι εμείς στη Γη είμαστε τα απομεινάρια της 13ης Φυλής, ότι δεν είμαστε αυτόχθονες αλλά ήρθαμε από τα Άστρα, μα για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο έχουμε ξεχάσει το παρελθόν μας και χάσαμε την υπεραναπτυγμένη «διαστημική» γνώση που κάποτε διαθέταμε. Αλλά τα Αδέλφια μας εκεί έξω δεν μας ξέχασαν, και η διαστημική αρμάδα τους «περιπολεί» στους γαλαξίες για να μας ξαναβρεί και να μας επανασυνδέσει με τον αρχέγονο κορμό της Ανθρωπότητας. Και ίσως μας περιμένουν μεγάλες περιπέτειες και μεγάλες συγκινήσεις, όταν επιτέλους θα γίνει αυτή η μεγάλη επανασύνδεση…

Ποιος άραγε δεν έχει γοητευτεί από αυτήν την ιδέα και δεν την έχει εξερευνήσει έστω και λίγο με τη φαντασία του; Πάνω της στηρίζεται η Νεομυθολογία της εποχής μας που γοητεύει χιλιάδες Έλληνες σήμερα: Ότι οι Αρχαίοι Έλληνες Θεοί ήταν εξωγήινοι ταξιδευτές από άλλους κόσμους.

(Πρέπει βέβαια να τονίσουμε ότι αυτή η Νεομυθολογία έχει μετατραπεί σε ένα είδος κακοφτιαγμένης θρησκευτικής πίστης για μερικούς, και έχει πέσει θύμα εμπορικής εκμετάλλευσης από διάφορους τηλεμάρκετινγκ εμποράκους, όμως αυτό συμβαίνει ακριβώς εξαιτίας της μεγάλης γοητείας που ασκεί πάνω μας. Κρατήστε λοιπόν στο μυαλό σας ότι πρόκειται περί μυθολογίας και όχι πραγματικότητας. Αλλά μη βιαστείτε να απορρίψετε αυτόματα όλες τις ιδέες που περιέχει, γιατί ορισμένες από αυτές αποτελούν σημαντικές υποθέσεις που δεν έχουν απορριφθεί, όπως θα δούμε παρακάτω…)

Η «θεωρία των Αρχαίων Αστροναυτών», που προώθησαν κυρίως ο Νταίνικεν και ο Σίτσιν, βασισμένοι σε διαφορετικά στοιχεία και προσωπικές τους έρευνες ο καθένας, υποστηρίζει ότι η ανάπτυξη του πολιτισμού στον πλανήτη μας ξεκίνησε όταν στην απώτατη αρχαιότητα «προσγειώθηκαν» εδώ αναπτυγμένα εξωγήινα όντα, τα οποία «έσπειραν» τον Πολιτισμό, έζησαν για πολλά χρόνια ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους ως «θεοί», και κάποια στιγμή εξαφανίστηκαν για άγνωστους λόγους, επιστρέφοντας ίσως στο Διάστημα…

Κάποιες εκφάνσεις της ίδιας θεωρίας, υποστηρίζουν, σε απόλυτη συμφωνία με το σενάριο του Galactica, ότι οι άνθρωποι είμαστε απευθείας απόγονοι των θεϊκών πλασμάτων που έφτασαν εδώ από τους ουρανούς πριν από χιλιάδες χρόνια. Αλλά λόγω άγνωστων καταστάσεων, οι αναπτυγμένες τεχνολογικές, επιστημονικές και ψυχολογικές γνώσεις τους χάθηκαν, ξεχάστηκαν, και επιβίωσαν μονάχα μέσα στα μυθολογικά και θρησκευτικά κείμενα μας.

Πρέπει να τονίσουμε βέβαια ότι η ιδέα της «σποράς» της Ανθρωπότητας στη Γη δεν συμβαδίζει με τα παλαιοντολογικά ευρήματα, τα οποία μας δείχνουν με ελαχιστότατες αμφιβολίες ότι οι Άνθρωποι είμαστε αποτέλεσμα της εξέλιξης των ζωικών ειδών στη Γη, άρα είμαστε αυτόχθονες και όχι «ξενοφερμένοι». Όμως, ακόμη και οι πιο σκεπτικιστές αστρονόμοι όπως ο Κάρλ Σέιγκαν και ο διάσημος Σοβιετικός Ιωσήφ Σκλόφκσι, αποδέχονταν τη σοβαρή πιθανότητα της «παλαιοεπαφής» (paleocontact) σύμφωνα με την οποία εξωγήινοι επισκέπτες ήρθαν κάποια στιγμή στο απώτατο παρελθόν στον πλανήτη μας και επηρέασαν την εξέλιξη της ανθρώπινης φυλής.

Άρα, είναι πιο σωστό να υποθέτουμε ότι οι εξωγήινοι «πατέρες» μας που ήρθαν από τα άστρα (σύμφωνα πάντα με το νεομυθολογικό σενάριο) δεν ήταν ακριβώς «άνθρωποι» – αν και μπορεί, βέβαια, να μας έμοιαζαν πάρα πολύ. Είναι πιθανό λοιπόν κάποιοι εξωγήινοι να μην ήταν απευθείας «πρόγονοί» μας, αλλά «νονοί» μας, οι οποίοι ίσως επηρέασαν το DNA μας και ίσως μας έδωσαν κάποια από τα «ιδιαίτερα» χαρακτηριστικά μας (π.χ. τη δυνατότητα του λόγου ή της συμβολικής σκέψης).

Αν πράγματι όμως συνέβη κάτι τέτοιο, γιατί χάθηκε η ανάμνηση της αρχαίας «αστρικής» επαφής; Οι οπαδοί της θεωρίας των αρχαίων αστροναυτών, θεωρούν ότι οι Μυθολογίες των λαών καταγράφουν πώς έγινε αυτό το χάσιμο της αναπτυγμένης γνώσης, στον μύθο της «Πτώσης».

Στην αρχαία Ελλάδα, ο μύθος της πτώσης παρουσιάζεται στα «Ησιόδεια Γένη» (τα οποία ανέφερα εκτενέστερα στο προηγούμενο τεύχος, στο άρθρο σχετικά με τα «Παιδιά του 1983»). Σύμφωνα με τον Ησίοδο, οι Θεοί, που όπως είδαμε ίσως ήταν επισκέπτες από τα άστρα, δημιούργησαν πέντε γένη ανθρώπων: το Χρυσό, το Αργυρό, το Χάλκινο, το γένος των Ημίθεων και Ηρώων και το Σιδερένιο γένος. Αυτή η διαδοχική δημιουργία ολοένα και λιγότερο «ποιοτικών» ανθρώπων, είναι στην ουσία μια Πτώση, από το θεϊκό status του Χρυσού Γένους (που ζούσε σε έναν κόσμο παρόμοιο με τον Παράδεισο), στο σημερινό «έκπτωτο», βασανισμένο και κακοπροαίρετο είδος των σημερινών ανθρώπων που ανήκουν στο Σιδερένιο Γένος.

Η συμβατική ιστορική άποψη ερμηνεύει το κείμενο του Ησίοδου λέγοντας ότι προφανώς αναφέρεται στην εξέλιξη της μεταλλουργικής γνώσης, που πράγματι ξεκίνησε με την επεξεργασία του χρυσού και έμαθε τελευταία την επεξεργασία του σιδήρου. Όμως η Νεομυθολογία μάς επιτρέπει να την ερμηνεύσουμε και διαφορετικά. Ίσως η πτώση των Ησιόδειων Γενών να σχετίζεται με την πτώση της ποιότητας του γενετικού υλικού των ανθρώπων ή με μια εκφυλιστική «ασθένεια» που οι άνθρωποι κόλλησαν από το γήινο περιβάλλον και σιγά-σιγά έχασαν τις θεϊκές ιδιότητές τους, αλλά και την ανάμνηση της αστρικής καταγωγής τους…

Η ιστορία του εκφυλισμού λόγω «δηλητηρίασης» είναι νομίζω παρόμοια στη βιβλική «Πτώση από τον Παράδεισο». Στη Γένεση (2,16) διαβάζουμε: «Και ενετείλατο Κύριος ο Θεός τω Αδάμ λέγων: από παντός ξύλου του εν τω παραδείσω βρώσει φαγή, από δε του ξύλου του γιγνώσκειν καλόν και πονηρόν, ου φάγεσθε απ' αυτού ή δ' αν ημέρα φάγητε απ' αυτού, θανάτω αποθανείσθε.»

Εδώ, ο «Θεός» (ο οποίος μάλιστα στο πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο παρουσιάζεται με μια λέξη –«Ελοχίμ»– που είναι καθαρά πληθυντικός, κάτι που διατηρήθηκε και στο Κοράνι) προειδοποιεί τον «άνθρωπο» να μη δοκιμάσει ένα συγκεκριμένο είδος γήινης τροφής, γιατί θα αποκτήσει μεν κάποιες δυνατότητες που δεν είχε πριν (τη γνώση του «Καλού» και του «Κακού»;), αλλά πλέον θα πεθαίνει (και άρα δεν θα ανήκει στη θεϊκή, δηλαδή αθάνατη, οικογένεια!) Αργότερα, η Βίβλος μιλάει για τους «έκπτωτους» Νεφιλίμ, οι οποίοι ήταν τέκνα των Θεών με τους «μολυσμένους» γήινους, οι οποίοι νομίζω ότι αντιστοιχούν πλήρως στο Χάλκινο γένος του Ησίοδου…

Μήπως μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι Αρχαίοι Αστροναύτες, όταν έφτασαν στον πλανήτη μας, εντόπισαν ότι κάποιες χημικές ενώσεις του νέου «παραδεισένιου» πλανήτη προκαλούσαν σ' αυτούς επικίνδυνους εθισμούς ή ασθένειες; Μήπως οι ανώτεροί τους (οι «διοικητές» ή «επιστήμονες» «Ελοχίμ»), έδωσαν οδηγία στον υπόλοιπο πληθυσμό να αποφύγει μια συγκεκριμένη τροφή ή χημική ένωση του πλανήτη; Μήπως όμως ο πληθυσμός δεν τους άκουσε, όπως σήμερα κάποιοι δεν ακούνε όταν τους προειδοποιούμε να αποφύγουν τη χρήση κάποιων επικίνδυνων ναρκωτικών;

Θα μπορούσαμε άραγε να υποθέσουμε ότι το «ξύλο» (ή «μήλο», όπως είναι πιο γνωστό) ισοδυναμεί με κάποιο «ναρκωτικό» ή κάποια άλλη γήινη/χημική τροφική ένωση, που ίσως καταναλώνουμε καθημερινά, η οποία μας προκαλεί έναν τρομακτικό εθισμό, και μας αφαίρεσε τη θεϊκή φύση, αρκετά χρόνια από τη στιγμή που το είδος μας ήρθε στον πλανήτη Γη;

Ο σημαντικός συγγραφέας της Επιστημονικής Φαντασίας, Φίλιπ Κ. Ντικ, στο αριστουργηματικό μυθιστόρημά του, VALIS, αν και ξεκινά από τελείως διαφορετικούς συλλογισμούς, καταλήγει στο ίδιο υποθετικό συμπέρασμα: Αναρωτιέται μήπως οι άνθρωποι προερχόμαστε από μια ανώτερη, ουράνια φυλή, η οποία όταν προσγειώθηκε στον πλανήτη μας με τα παράξενα διαστημόπλοιά της, έπεσε θύμα μιας δηλητηριώδους χημικής ένωσης, η οποία της στέρησε την αθανασία της και της προκάλεσε μια πανίσχυρη παραίσθηση (η οποία παραίσθηση είναι αυτό που βλέπουμε γύρω μας, όπως συμφωνούν μάλιστα και όλοι οι θρησκευτικοί μυστικισμοί). Ίσως αυτή η δηλητηριώδης χημική ουσία να είναι το οξυγόνο, αναρωτιέται ο Ντικ, μπορεί όμως να είναι κάποια άλλη συνηθισμένη χημική ένωση, χωρίς την οποία πλέον δεν μπορούμε να ζήσουμε…

Η Μυθολογία και η Θρησκεία, σύμφωνα με τον Φίλιπ Ντικ, είναι εξίσου παραισθητικές αναμνήσεις του αυθεντικού «γαλαξιακού» παρελθόντος μας, και είναι αλλοιωμένες εξαιτίας της «δηλητηρίασης» που έχουμε πάθει. Μέσα στα όνειρά μας θυμόμαστε με μπερδεμένες, θολές και ασυνάρτητες εικόνες αυτό που ήμασταν κάποτε, όπως ένας άρρωστος που υποφέρει από έντονο πυρετό μπερδεύει την πραγματικότητα με την παραίσθηση.

Ο Ντικ αναρωτιέται επίσης μήπως οι «θρησκευτικές εμπειρίες» ή τα άλλα «παράξενα φαινόμενα» που μας συμβαίνουν στη διάρκεια της ζωής μας, οφείλονται στην προσπάθεια των αδελφών μας, που βρίσκονται κάπου έξω από τον πλανήτη μας, να επικοινωνήσουν μαζί μας. Όμως, όπως ένας άρρωστος που βρίσκεται σε παραληρηματικό πυρετό δύσκολα επικοινωνεί με τους δικούς του, έτσι κι εμείς δεν καταλαβαίνουμε τι μας λένε, και δεν μπορούμε να συνέλθουμε… Ο Ντικ καταλήγει ότι οι «αδελφοί» μας ίσως βρίσκονται σε ένα είδος «τροχιάς» έξω από τον πλανήτη Γη, και μας εκπέμπουν τηλεπαθητικά μηνύματα, προσπαθώντας να μας κάνουν να «θυμηθούμε». Όμως επειδή είμαστε πολύ άρρωστοι, δεν μπορούμε να συνέλθουμε, και απαιτείται οι ουράνιοι αδελφοί μας να έρθουν κοντά μας, για να μας χορηγήσουν μια δυνατή «αντιβίωση» που θα σκοτώσει το κακό μέσα μας και θα μας κάνει να συνέλθουμε…

Όλες αυτές οι υποθέσεις, που είναι πολύ γοητευτικές, πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι στην ουσία μοντέρνες ερμηνείες του Χριστιανικού Μύθου. Η βάση όλων αυτών των πεποιθήσεων είναι ότι οι άνθρωποι υποφέρουν από κάποιο θεμελιώδες «αμάρτημα» (ασθένεια), και για να γίνουν καλά από αυτό, πρέπει να θυμηθούν (να πιστέψουν) την ουράνια φύση τους και να καλέσουν τα ουράνια αδέλφια τους, τους Μεσσίες, να τους σώσουν…

Η πλήρης αναζήτηση βέβαια του μύθου της «Ουράνιας Καταγωγής της Ανθρωπότητας» και του «ερχομού των Αστρικών Θεών», δεν είναι εύκολο να γίνει σε ένα μικρό άρθρο όπως αυτό. Ο Παντελής Γιαννουλάκης κάνει εδώ και πολλά χρόνια μια εμπεριστατωμένη μελέτη πάνω σ' αυτό το θέμα και στον μύθο της «Πτώσης» της Ανθρωπότητας, και σκοπεύει να δημοσιεύσει τη μελέτη του από τις εκδόσεις Άγνωστο. Εκεί θα παραθέτει και θα αναλύει όλες τις σχετικές μυθολογικές και θρησκευτικές αναφορές που εμφανίζονται σε όλους τους λαούς του κόσμου. Αναμείνατε λοιπόν αυτήν την πληρέστερη μελέτη του θέματος…

ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
Ας επιστρέψουμε στο Galactica και στον γοητευτικό τρόπο που υπαινισσόταν από το 1978 όλα τα προηγούμενα. Υπήρχαν πολλές λεπτομέρειες στην τηλεοπτική σειρά, πέρα από το εισαγωγικό κείμενο με το οποίο ξεκινά αυτό το άρθρο, που προκαλούσαν τον θεατή να σκεφτεί ότι οι άνθρωποι που βρίσκονταν πάνω στο Αστρόπλοιο Galactica και στην αρμάδα που το ακολουθούσε, σχετίζονταν άμεσα με τους αρχαίους πολιτισμούς της Γης. Πρώτα απ' όλα, τα ρούχα που φορούσαν οι πιλότοι και οι αξιωματούχοι του διαστημοπλοίου, είχαν διάφορες πινελιές που παρέπεμπαν σε αιγυπτιακά ενδύματα. Κυριότερο ήταν το κράνος που φορούσαν οι πιλότοι, το οποίο ήταν παρόμοιο με τη γνωστή τιάρα του Φαραώ Τουταγχαμών («Ήταν άραγε οι τιάρες και τα στέμματα των αρχαίων βασιλιάδων, αναμνήσεις των διαστημικών στολών που φορούσαν οι Αρχαίοι Αστροναύτες;», αναρωτιέται στα βιβλία του ο Έριχ φον Νταίνικεν. Το Galactica απαντούσε κατηγορηματικά «Ναι!») Τα κοσμήματα που φορούσαν όλοι έμοιαζαν αρχαία, ενώ οι άνδρες και οι γυναίκες που είχαν κάποια ανώτερη κοινωνική θέση ντύνονταν με χιτώνες παρόμοιους με τους αρχαίους ελληνικούς.

Τα ονόματα των χαρακτήρων παραπέμπουν κι αυτά σε αρχαία ονόματα. Ο καπετάνιος/διοικητής του Galactica λέγεται «Αδάμας» (Adama), ένα όνομα που παραπέμπει στο ελληνικό «Διαμάντι» αλλά και στον βιβλικό «Αδάμ». Ο γιος του, ο αγνός κεντρικός ήρωας της σειράς, έχει το ξεκάθαρα ελληνικό όνομα «Απόλλων» (Apollo). Η αξιωματικός του διαστημοπλοίου και κόρη του Αδάμα, λεγόταν στη σειρά του 1978 «Αθήνα» ή «Αθηνά» (Athena). Στην καινούργια σειρά, η καλύτερη πιλότος του Galactica ονομάζεται «Kara Thrace», ένα ελληνικότατο όνομα που σημαίνει «Κάρα» (=κεφάλι) «Θράκη». Πολλοί από τους υπόλοιπους ήρωες της σειράς του 1978 αλλά και της πρόσφατης ανασκευής της, έχουν και εκείνοι αρχαία ελληνικά ονόματα, όπως Ήρα, Κασσιόπη, Αγάθων, Έλενα, κλπ. Βέβαια, υπάρχουν και πάρα πολλά αμερικανικά ονόματα, όπως και βιβλικά/εβραϊκά, όπως Κάιν, Βάλταρ (από το Βαλτάσαρ), Ααρών, Σίμονας, κ.ά., κάτι που είναι αναμενόμενο, αλλά εμφανίζονται συχνότερα στους «κακούς» της σειράς…

Οι αναφορές στην αρχαιότητα δεν τελειώνουν εδώ. Στην παλιότερη σειρά, οι ήρωες επισκέπτονταν αρκετές φορές πλανήτες-ανθρώπινες αποικίες στις οποίες υπήρχαν χτίσματα όμοια με τις Πυραμίδες της Αιγύπτου. Στη νεώτερη σειρά την τιμητική της έχει η αρχαία Ελλάδα: Οι ήρωες ψάχνουν να ανακαλύψουν τον «Ναό της Αθηνάς» που βρίσκεται στον πλανήτη-λίκνο της Ανθρωπότητας, όπου φυλάσσονται οι αστρικοί χάρτες για την τοποθεσία της Γης. Στην προσπάθειά τους να εντοπίσουν τον ναό, χρησιμοποιούν ένα αρχαίο αντικείμενο που ονομάζεται το «Βέλος του Απόλλωνα». Οι ήρωες είναι παγανιστές και λατρεύουν τους 12 θεούς (μερικές φορές μάλιστα αναφέρονται σ' αυτούς με τα γνωστά ονόματα του ελληνικού 12άθεου).

Γενικά, η σειρά αφήνει σε πολλά σημεία να εννοηθεί ότι οι εξωγήινοι αδελφοί μας είναι οι… Αρχαίοι Έλληνες, σε πλήρη αναλογία με τη μοντέρνα Νεομυθολογία που έχει εξαπλωθεί σήμερα στην Ελλάδα. Αυτό δημιουργεί ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Άραγε οι δημιουργοί της σειράς έχουν υπόψη τους τη Νεομυθολογία όπως έχει εξελιχθεί σήμερα στην Ελλάδα και άντλησαν από αυτή τις σεναριακές ιδέες τους – ή μήπως η σημερινή Νεομυθολογία στην Ελλάδα έχει επηρεαστεί από το Αστρόπλοιο Γκαλάκτικα του 1978, περισσότερο από όσο θέλει να παραδεχτεί;…

Δυστυχώς, δεν νομίζω ότι η μοντέρνα Νεομυθολογία των «Εξωγήινων Ελλήνων» υπήρχε πριν από τις αρχές τις δεκαετίας του 1980 στην Ελλάδα. Θα περίμενε κανείς να υπάρχει, γιατί είναι εξαιρετικά εύκολο να βρει κανείς λεπτομέρειες στην Ελληνική Μυθολογία, που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ότι μιλούν για τεχνολογικά θαύματα και θεούς που έρχονται με διαστημόπλοια από τον ουρανό. Όμως κανείς δεν είχε κάνει αυτήν τη σύνδεση, τουλάχιστον από όσο γνωρίζω. Μπορεί βέβαια να κάνω και λάθος, αλλά δεν μπόρεσα να εντοπίσω παλαιότερες αναφορές στον συγκεκριμένο μύθο, πριν από εκείνες του συγγραφέα-ερευνητή Θεόδωρου Αξιώτη, που κυκλοφόρησε τα βιβλία του στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Ο Αξιώτης στην ουσία βασίστηκε στις ιδέες του Έριχ φον Νταίνικεν και αποκωδικοποίησε, δίκαια κατά τη γνώμη μου, κάποιους αρχαίους μύθους θεωρώντας ότι μιλούσαν για αστρικά ταξίδια και ανώτερες τεχνολογίες. Υπάρχουν βέβαια πολλές άλλες σχετικές ιδέες που έχουν εμφανιστεί σε διάφορες άγνωστες ελληνικές προσπάθειες επιστημονικής φαντασίας, από τη δεκαετία του 1950 και έπειτα, αλλά πουθενά ο μύθος δεν είναι τόσο ολοκληρωμένος και τόσο ίδιος με τη σημερινή Νεομυθολογία, όπως στο Galactica…

Είμαι λοιπόν υποχρεωμένος να υποθέσω ότι η τηλεοπτική σειρά επιστημονικής φαντασίας για την οποία μιλάει αυτό το άρθρο, που όπως τόνισα ήταν μια από τις ελάχιστες πηγές σχετικής έμπνευσης πριν από 29 χρόνια, αποτέλεσε μια βασική πηγή τής τόσο διάσημης Νεομυθολογίας. Ίσως αν δεν υπήρχε το Galactica με τον τόσο επιβλητικό τρόπο παρουσίασής του, πολλά πράγματα που συζητάμε σήμερα, να τα σκεφτόμασταν τελείως διαφορετικά…

Φυσικά, αναζητώντας την αυθεντική πηγή του μύθου των Αρχαίων Αστροναυτών, τελικά πρέπει να επιστρέψουμε στον Έριχ φον Νταίνικεν και στους παλιότερους εμπνευστές της θεωρίας αυτής, που ούτε Έλληνες ήταν, ούτε μιλούσαν για Εξωγήινους Έλληνες, αλλά γενικότερα για «εξωγήινους προγόνους» της Ανθρωπότητας. Οι ερευνητές του θέματος συμφωνούν ότι ο πρώτος διανοούμενος που παρουσίασε αυτήν τη θεωρία ήταν ο μεγάλος «κυνηγός του Παράξενου», Charles Fort, ο οποίος το 1919 μίλησε πρώτος για τον ερχομό στην αρχαιότητα εξωγήινων οντοτήτων στον πλανήτη μας.

Βέβαια, πρέπει να πούμε ότι ο Έριχ φον Νταίνικεν εξερεύνησε τελικά και ο ίδιος τη θεωρία των «Εξωγήινων Αρχαίων Ελλήνων», στο βιβλίο του Στο Όνομα του Δία (In Namen von Zeus), αλλά αυτό το έκανε το 1999, πολλά χρόνια αφότου η Νεομυθολογία είχε πλέον δημιουργηθεί…

Η «ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΙΠΟΛΟΣ» ΚΑΙ ΟΙ ΟΥΡΑΝΙΟΙ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΕΣ
Η κεντρική ιδέα του Galactica είναι, όπως είδαμε, ότι υπάρχει μια διαστημική αρμάδα που έρχεται προς τη Γη, και η οποία όταν θα φτάσει θα προσγειωθεί στον πλανήτη μας, θα μας υπενθυμίσει την πραγματική μας καταγωγή, θα μας δωρίσει κάποιες αναπτυγμένες τεχνολογίες, αλλά θα μας ζητήσει να λάβουμε μέρος στα γαλαξιακά τεκταινόμενα, σε έναν διαστρικό πόλεμο, πιθανότατα θέλουμε δεν θέλουμε.

Όσοι έχουν ασχοληθεί με τη Νεομυθολογία των Εξωγήινων Ελλήνων, μάλλον αναγνωρίζουν σ' αυτήν την ιδέα, τη σκοτεινή και μάλλον αδιευκρίνιστη «Μεγάλη Περίπολο», που είναι κάτι τελείως παρόμοιο…

Η Μεγάλη Περίπολος αναφέρεται συχνά σε διάφορα κείμενα που μιλούν με ακραίους υπαινιγμούς για την επιστροφή των Θεών στον κόσμο μας. Συνήθως, οι αναφορές σ' αυτήν εκπέμπουν μια ατμόσφαιρα απειλής: «Όταν θα έρθει η "Μεγάλη Περίπολος"», λένε, «θα ξεκαθαρίσει τον πλανήτη από όλους τους υπανθρώπους και θα αφήσει μόνο τους αυθεντικούς ……» (στις τελείες συμπληρώστε τη φυλετική/θρησκευτική/εθνική ομάδα της αρεσκείας του κειμενογράφου).

Δεν θα βρείτε εύκολα κάποιο κείμενο που να εξηγεί πλήρως τι είναι η «Μεγάλη Περίπολος». Σε γενικές γραμμές, όπως καταλαβαίνει κανείς διαβάζοντας σχετικά κείμενα, είναι μια στρατιωτική αποστολή των εξωγήινων δυνάμεων, που έχει ως αποστολή να έρθει στον πλανήτη μας, και να «ξεκαθαρίσει» μια και καλή με την «ασθένεια» που ευθύνεται για την «Πτώση» μας. Πώς θα «ξεκαθαρίσει» όμως, είναι λιγάκι θολό και αδιευκρίνιστο. Θα κατέβει στον πλανήτη μας και θα προσφέρει απλόχερα ανθρωπιστική βοήθεια και ειδικά φάρμακα; (Εσείς θα καταπίνατε ένα φάρμακο που θα σας έδινε με το ζόρι ένας εξωγήινος επισκέπτης;) Ή μήπως θα εξολοθρεύσει την ασθένεια, «αποστειρώνοντας» όλους τους μολυσμένους φορείς της με ολική εκμηδένιση;

Σύμφωνα με διάφορες απόψεις, η Μεγάλη Περίπολος, (δηλαδή μια διαστημική αρμάδα σαν κι αυτήν του Galactica), ακριβώς επειδή θα απαιτήσει από την Ανθρωπότητα μια ριζική και άμεση «αλλαγή πλεύσης», θα συναντήσει εδώ μεγάλη αντίσταση. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι ο πλανήτης μας είναι παραδομένος σε «σκοτεινές δυνάμεις» που με τίποτα δεν θέλουν να έρθει η Μεγάλη Περίπολος και να αλλάξει τα πράγματα. Για αυτό, λένε, αυτές οι δυνάμεις προσπαθούν να προωθήσουν την ιδέα ότι η Μεγάλη Περίπολος (και γενικά οι εξωγήινοι) είναι εχθρικοί και πρέπει να πολεμηθούν. (Αλλού θα διαβάσετε την προειδοποίηση ότι «οι σκοτεινές δυνάμεις ετοιμάζουν μια ψεύτικη Μεγάλη Περίπολο που θα έρθει με εχθρικές διαθέσεις στον πλανήτη μας και θα κάνει μεγάλες καταστροφές, για να πείσει τους ανθρώπους να προετοιμαστούν πολεμικά εναντίον της πραγματικής, που θα έρθει μετά»).

Ο θρύλος της Μεγάλης Περιπόλου συνδέεται πλέον στενά και με τις πεποιθήσεις για τον επερχόμενο «Πλανήτη Χ» ή «Ερκόλομπους» ή «Νιμπιρού» ή «Νέμεσις» κλπ, ο οποίος υποτίθεται ότι έρχεται για να προκαλέσει μεγάλες καταστροφές στον πλανήτη μας και είναι η βάση των εξωγήινων δυνάμεων. Εδώ, αντί να έχουμε ένα τεράστιο διαστημόπλοιο, έχουμε έναν μετασκευασμένο πλανητοειδή που κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά – και με την εμφάνισή του διαταράσσει την ισορροπία του ηλιακού συστήματος και προκαλεί στη Γη κατακλυσμούς, καταστροφές κλπ, που φέρνουν τελικά την «αποστείρωση» του πλανήτη…

Με άλλα λόγια, η Μεγάλη Περίπολος ισοδυναμεί με τον θρύλο των ουράνιων «Εξολοθρευτών Αγγέλων». Αυτοί έρχονται για να βοηθήσουν τους δίκαιους και ευσεβείς (όπως τον Λωτ και τον Μωυσή) αλλά και να εξολοθρεύσουν τους άδικους και διεφθαρμένους (όπως έγινε στα Σόδομα και Γόμορα και στις «εφτά πληγές» της Αιγύπτου)…

Στην τηλεοπτική σειρά του 1978, είναι ξεκάθαρο ότι η καλοπροαίρετη διαστημική αρμάδα του Galactica δεν θα πείραζε ποτέ τους κατοίκους του πλανήτη Γη αν κάποτε τους ανακάλυπτε. Όμως την ακολουθούσαν οι Κύλωνες, που ο σκοπός τους ήταν η απόλυτη εξολόθρευση του ανθρώπινου είδους. Άρα, όλα τα συστατικά του θρύλου της Μεγάλης Περιπόλου υπήρχαν αυτούσια και εκεί.

Στην πρόσφατη όμως σειρά που ακόμη εξελίσσεται, δεν είναι ξεκάθαρο ποιοι είναι οι «καλοί» και ποιοι οι «κακοί». Οι Κύλωνες δεν είναι πλέον ερπετοειδείς εξωγήινοι, αλλά τεχνητές νοημοσύνες που έχουν δημιουργηθεί από τους ανθρώπους και έχουν εξελιχθεί τόσο πολύ που έχουν γίνει ίδιοι με τους πραγματικούς ανθρώπους. Οι Κύλωνες έχουν εξεγερθεί ενάντια στην Ανθρωπότητα, έχουν πολεμήσει εναντίον της, αλλά στον πρώτο πόλεμο έχασαν και σχεδόν εξολοθρεύτηκαν από τους ανθρώπους. Όμως επέστρεψαν – και κατάφεραν με την προδοσία του Γκάιους Μπάλταρ να εκδικηθούν, και να καταστρέψουν με πυρηνικές επιθέσεις όλες τις ανθρώπινες αποικίες.

Αν και οι Κύλωνες εκδικούνται με τόσο σκληρό τρόπο την Ανθρωπότητα, στην καινούρια σειρά φαίνονται να έχουν πολύ πιο περίπλοκα κίνητρα για ό,τι κάνουν. Είναι φανατικοί μονοθεϊστές, σε αντίθεση με τους ανθρώπους που είναι πολυθεϊστές (οι μηχανές αναζητούν τον έναν θεό, οι άνθρωποι βολεύονται με το χάος των πολλών). Έχουν πνευματικότητα και αυστηρή ηθική (μάλιστα δείχνουν ότι λυπούνται τους ανθρώπους), ενώ οι άνθρωποι είναι διεφθαρμένοι, σκληροί, και αδίστακτοι (και απόλυτα εχθρικοί στους Κύλωνες, τους οποίους αντιμετωπίζουν ως μηχανές και ως κατώτερα είδη ζωής). Οι Κύλωνες φαίνεται να έχουν κάποιο βαθύτερο σκοπό για ό,τι κάνουν, και αφήνουν να εννοηθεί ότι επιζητούν την εξέλιξη της ζωής, ίσως την επιμόρφωση της ανθρωπότητας. Σε κάποιο μάλιστα επεισόδιο εξομολογούνται ότι εξολόθρευσαν το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας επειδή φοβούνταν ότι οι άνθρωποι θα δεν θα σταματούσαν αν δεν τους εξολόθρευαν όλους.

Αντίθετα, στη σειρά, οι πρωταγωνιστές ήρωες των ανθρώπων κάνουν συνέχεια βρώμικους και υποτιμητικούς συμβιβασμούς, υποτάσσονται στα πάθη τους και δεν διστάζουν να πατήσουν κάθε ηθικό κανόνα για να πετύχουν τους σκοπούς τους. (Πολλοί αναλυτές της καινούριας σειράς θεωρούν ότι το πραγματικό μήνυμά της είναι η κριτική της σημερινής δυτικής κοινωνίας και της ανηθικότητάς της, σε αντιπαράθεση με τη σκληρή μεν –αλλά ίσως πιο …ανθρώπινη– κοινωνία των τεχνητών νοημοσύνων. Επίσης, βλέπουν στους μονοθεϊστές και θρησκομανείς Κύλωνες να αντικατοπτρίζεται μια διαφορετική ματιά πάνω στους φονταμενταλιστικούς τρόπούς ζωής, όπως εκείνων της γήινης Μέσης Ανατολής. (Όταν όμως ένας Έλληνας βλέπει τη σειρά, δεν μπορεί να μη χαμογελάσει με την ακόλουθη δυσάρεστη αλλά αστεία σκέψη: Αν αυτοί οι εξωγήινοι άνθρωποι είναι Έλληνες, τότε ακόμη και αυτοί οι Έλληνες που βρίσκονται στο Διάστημα, έχουν τα ίδια μειονεκτήματα με τα γήινα ξαδέλφια τους: Καταφέρνουν να τρώγονται συνεχώς αναμεταξύ τους, παγιδεύονται στη σιγουριά της ανωτερότητάς τους, και τελικά αποδεικνύονται κατώτεροι των προσδοκιών…)

Με όλα αυτά, οι σεναριογράφοι έχουν καταφέρει να κρατήσουν ανοιχτό κάθε ενδεχόμενο για τη συνέχιση της σειράς. Δεν ξέρουμε τι θα κάνουν τα εξωγήινα «αδέλφια» του Galactica όταν θα φτάσουν στη Γη. Τίποτα δεν τους εμποδίζει να στραφούν ακόμη και εναντίον των κατοίκων της, αν εκείνοι δεν συμμορφωθούν με τις υποδείξεις τους. Επίσης δεν ξέρουμε τι θα γίνει αν οι Κύλωνες ανακαλύψουν πρώτοι τη Γη. Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν επίσης να ξεπεράσουν τον παραδοσιακό σεναριακό περιορισμό του «Καλού και του Κακού» και να μας δείξουν ότι δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το Άγνωστο με παρωπίδες και προκαταλήψεις…

Αυτήν την απάντηση θα έδινα σε οποιονδήποτε με ρωτούσε τη συνηθισμένη ερώτηση, αν τελικά η Μεγάλη Περίπολος της Νεομυθολογίας, είναι «Καλή» ή «Κακή», ή αν οι εξωγήινοι θα είναι «καλοί» ή «κακοί» όταν και αν θα έρθουν, ή αν οι Αμερικανοί ή οποιοιδήποτε άλλοι είναι τελικά «καλοί» ή «κακοί». Ίσως θα πρέπει να σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε αν αυτό που έρχεται από το Άγνωστο είναι «καλό» ή «κακό» – και να αναρωτηθούμε ποιοι είμαστε εμείς και ποια η θέση μας στο παράξενο σύμπαν που ζούμε, που σίγουρα ετοιμάζει πολλές εκπλήξεις για τον καθένα μας ξεχωριστά. Και διαβάζοντας για τις πιο απίθανες πιθανότητες ή βλέποντας σειρές φαντασίας όπως το Battlestar Galactica, ίσως ο νους μας προετοιμάζεται καλύτερα για να αντιμετωπίσει ό,τι έρχεται από το Χάος για να μας συναντήσει…