Οι δύτες των σπηλαίων, η αξιόλογη TV και ο νέος τηλεοπτικός Θούριος προς την ελευθερία!

Έγραψα πρόσφατα μερικά σχόλια στο αξιόλογο blog του Allu fun Marx, σε ένα post του (κάντε κλικ για να το διαβάσετε) που σχολίαζε αρνητικά την εκπομπή και την επιτυχία του Λάκη Λαζόπουλου. Εκείνη η συζήτηση ήταν και η αφορμή για να δημοσιεύσω το προηγούμενο post μου, σ' αυτό εδώ το blog, στο οποίο ανέλυα, πολύ αρνητικά, τα ΜΜΕ.

Σήμερα, πρωί του Σαββάτου, πήγα σε ένα φιλικό σπίτι. Εκεί μια τηλεόραση έπαιζε ξεχασμένη, "γυρισμένη" στο κανάλι του ΣΚΑΪ.
Κάποια στιγμή, λοιπόν, τα μάτια μου παγίδευσε μια υπέροχη εικόνα: δύο δύτες «πετούσαν» σε μια διαυγέστατη κρυστάλλινη υδάτινη μάζα στην οποία ούτε η παραμικρή ρυτίδωση δεν φαινόταν. Βρίσκονταν μέσα σε κάποια σπηλιά που ήταν γεμάτη με νερό, και εξερευνούσαν τα βάθη της...

Ο υπέροχος γαλαζοπράσινος χρωματισμός, η απίστευτη ηρεμία που απέπνεε η εικόνα, η πανέμορφη διαύγεια του νερού, τράβηξαν τόσο έντονα την προσοχή μου, που κάθισα να δω τι ήταν αυτό που έδειχνε η εκπομπή.

Τελικά, το θέμα της εκπομπής ήταν συγκλονιστικό: Οι προσπάθειες της Ανθρωπότητας να εισβάλλει στα βάθη της Γης. Η εκπομπή έδειχνε ότι παρά την τεράστια τεχνολογία μας, δεν έχουμε καταφέρει να εισχωρήσουμε πολύ βαθύτερα από το ένα εκατομμυριοστό του πάχους της Γης, όχι βαθύτερα αναλογικά από το τσόφλι του αυγού, αν ο πλανήτης μας είναι το αυγό...
(Στην παρακάτω εικόνα η «επιφάνεια» της Γης στην οποία πατάμε, σχηματίζει ένα πολύ ψιλό «τσόφλι». Ε, λοιπόν, δεν έχουμε εισχωρήσει βαθύτερα από αυτό το τσόφλι που βλέπετε, δεν έχουμε φτάσει ούτε καν στο βάθος του!)

Δυστυχώς, με μια βιαστική έρευνα δεν μπόρεσα να βρω το όνομα του ντοκιμαντέρ για να σας το μεταφέρω, βρήκα απλώς ένα trailer μιας ταινίας στο youtube που μοιάζει πολύ με την εκπομπή εκείνη που πραγματικά με μάγεψε...

Κάποια στιγμή, πλησίασε η κοπέλα μου για να δει τι τράβηξε τόσο έντονα την προσοχή μου, σε λίγο πλησίασαν και οι οικοδεσπότες, και σε μερικά λεπτά βλέπαμε όλοι τη μαγευτική εκπομπή!

Στα περίπου 30 λεπτά που παρακολουθήσαμε, εντυπωσιαστήκαμε βαθύτατα από τον απίστευτο ηρωισμό των δυτών, που με το παραμικρό λάθος θα παγιδεύονταν στα βάθη της Γης, βυθισμένοι μέσα στο νερό. Κανείς δεν θα μπορούσε να τους σώσει και ο θάνατός τους θα ήταν σίγουρος.
Γοητευτήκαμε από την ερευνητική δουλειά που γίνεται στο εξωτερικό, από ανθρώπους αφοσιωμένους να μάθουν τα μυστικά του εσωτερικού της Γης.
Μείναμε έκπληκτοι όταν η εκπομπή έδειξε ότι η γνώση για τα βακτηρίδια που ζούνε εκεί μέσα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ειδικών καυσίμων και χημικών, που θα είναι χιλιάδες φορές αποδοτικότερα από τα σημερινά, δηλαδή από τη βενζίνη και το πετρέλαιο...

Κάποια στιγμή άφησα έναν στεναγμό απογοήτευσης. «Ορίστε, να γιατί οι Αγγλοσάξονες έχουν κατακτήσει τον ανθρώπινο πολιτισμό», είπα γεμάτος με έναν κρυφό θυμό στους υπόλοιπους παρευρισκόμενους. «Γιατί επιζητούν τέτοιες έρευνες, τις χρηματοδοτούν, τις κάνουν εκπομπές - και καταφέρνουν, οι άτιμοι, ακόμη και από μια έρευνα που μοιάζει τόσο ...ρομαντική και ανώφελη όπως η εξερεύνηση μιας υποβρύχιας σπηλιάς, να βγάλουν σημαντικές τεχνολογικές γνώσεις!»...
Οι γύρω μου συμφώνησαν, απογοητευμένοι και αυτοί που εδώ στην Ελλάδα δυστυχώς λίγοι εκτιμούν την εξερεύνηση και το κυνήγι της Γνώσης...

Τώρα που το σκέφτομαι, συνειδητοποιώ ότι αν αυτή η εκπομπή δεν είχε γυριστεί και δεν την είχαμε δει, θα ήμασταν λίγο φτωχότεροι. Δεν θα γνωρίζαμε για αυτή τη μαγεία, δεν θα ξέραμε ότι κάποιοι κάνουν τόσο απίστευτες έρευνες, δεν είχαμε υπόψη μας τους τρελούς δύτες των σπηλαίων...

Υπάρχει λοιπόν και καλή Τηλεόραση.
Συνειδητοποιώ ότι το είχα ξεχάσει αυτό, εξαιτίας της λαϊκίστικης κατάντιας του «κανονικού» προγράμματος. Η καλή τηλεόραση είναι η Τηλεόραση εκείνη που μιλάει για το μεγαλείο της εξερεύνησης, για την ανθρωπιστική προσπάθεια της επιστήμης, για το θαύμα του κόσμου, για τη χαρά της ανακάλυχης, για το απίστευτο θάρρος των πρωτοπόρων...

Ελπίζω αυτό το σαββατιάτικο πρωί να ήταν κατά τύχη στημένα πολλά παιδικά μάτια στο ίδιο ντοκιμαντέρ, και να έλαβαν αυτό το πανίσχυρο μήνυμα ελπίδας και εξερεύνησης, να πείστηκαν ότι πρέπει και αυτά να πάρουν μέρος στο ταξίδι προς τη Γνώση.

Ελπίζω να μην το είχε «γυρίσει» η μαμά τους στα κουτσομπολίστικα talk-shows που δεν δείχνουν και δεν λένε τίποτα.

Ελπίζω να μην το είχε γυρίσει ο μπαμπάς τους στις «ειδήσεις» που απλώς μας επιβάλλουν μια εθνική μιζέρια και απαξίωση.

Ελπίζω να μην έτυχε να έχουν συνδεδεμένο το Playstation και «να παίζουν Pro», «πίνοντας τους μπάφους» μιας ανεγκέφαλης «διασκέδασης» που είναι φτιαγμένη για να παγιδεύει τα αδύναμα μυαλά. Πραγματικά το ελπίζω.

Ναι, υπάρχει και καλή TV, και όσοι λοιπόν από εμάς έχουμε την ανάγκη να βάζουμε το κουτί να παίζει για να νιώθουμε ότι είμαστε «συνδεδεμένοι με τον Κόσμο», πρέπει να το θυμόμαστε, και να διαλέγουμε τα κανάλια εκείνα που επενδύουν σ' αυτήν, και όχι τα κανάλια που παίζουν την κακή TV των ριάλιτι και των σκουπιδιών.

Αφήστε τα ντοκιμαντέρ, τις εκπομπές της πραγματικής και όχι της λαϊκίστικης έρευνας, να εισβάλουν μέσα στο σπίτι σας. Μαζί τους θα εισβάλλει το μεγαλείο της Ανθρωπότητας, όχι η κατάντια και η μιζέρια της!
Αν θέλετε να σας κάνει κάτι συνεχώς «πλύση εγκεφάλου» - και δεν μπορείτε χωρίς πλύση εγκεφάλου», ας είναι αυτή η πλύση εγκεφάλου που θα δέχεστε!

Η τηλεόραση δεν είναι αναγκαστικά ναρκωτικό, φτάνει όμως να το αποφασίσετε. Την επόμενη φορά που θα κολλήσετε σε μια κουτσομπολο - κατινο - ποδοσφαιρο - αμυαλο - ρεάλιτι εκπομπή, πείτε «Ευχαριστώ, όχι!» και γυρίστε το αμέσως στο κοντινότερο ντοκιμαντέρ.
Μπορεί να μη σας παγιδεύσει άμεσα, μπορεί να μην είναι τόσο «εύκολο» και υποτίθεται «διασκεδαστικό», αλλά αν του δωρίσετε λίγη από την προσοχή σας, θα διαπιστώσετε ότι δεν χάσατε απλώς το χρόνο σας, αλλά κάτι κερδίσατε!

Ο νέος Θούριος προς την ελευθερία του μυαλού μας, είναι σίγουρα ο παρακάτω:

Καλύτερα μιας ώρας ΣΚΑΪ και BBC, παρά σαράντα χρόνια reality-TV!