Νοητικές Οντότητες

ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΒΑΝ ΜΠΕΤΟΒΕΝ (1770-1827) - Ο ΜΟΥΣΟΥΡΓΟΣ Ο μεγαλύτερος κλασικός μουσουργός όλων των εποχών και μια από τις μεγαλύτερες ιδιοφυΐες της ανθρωπότητας γεννήθηκε στη Βόννη κάποια σκοτεινή νύχτα του Δεκέμβρη του 1770, από μια ταπεινή μουσική οικογένεια. Όσο ήταν μικρός, ο πατέρας του, Γιόχαν, μουσικός της αυλής του Εκλέκτορα της Κολονίας, τον βασάνισε πολύ για να αποκτήσει «σωστή μουσική πειθαρχία», κάτι που τραυμάτισε την ευαίσθητη ψυχή του μικρού Λούντβιχ, που μπορούσε από τη φύση του να παίζει με άνεση οποιαδήποτε μουσική φανταζόταν, φτάνει να ακουμπούσε τα δάχτυλά του στα πλήκτρα του πιάνου... Ο Λούντβιχ αγαπούσε πολύ τους ήχους, τόσο που στη διάρκεια των καταιγίδων έβγαινε στη βροχή και διεύθυνε τους κεραυνούς, χωρίς να τον ενοχλεί που γινόταν μούσκεμα. Η παραδοσιακή μουσική «αρμονία» δεν ήταν αρκετή για να εκφράσει τη μουσική φαντασία του, γιατί έβλεπε απίστευτη ομορφιά ακόμη και σε εκείνους τους ήχους που ξέφευγαν πολύ από τις συνηθισμένες «μελωδί...

Όταν η Γερμανία ξεκίνησε να δαιμονοποιεί τους Εβραίους, τη δεκαετία του 1900, εμφανίστηκαν κάποιοι Εβραίοι διανοούμενοι που κατηγορούσαν τον εβραϊσμό, σαν την πηγή όλων των κακών. Έγραφαν "πόσο κακοί άνθρωποι είμαστε", "εμείς οι Εβραίοι δεν έχουμε ατομικότητα", "ο Εβραίος δεν πιστεύει σε τίποτε, μέσα του ή έξω του. Η μεν επιθυμία του για ακίνητη περιουσία και κτήματα, αλλά η τελική προσκόλλησή του στα κινητά αγαθά, είναι κάτι περισσότερο από συμβολικά" κλπ (το τελευταίο απόσπασμα είναι από τον Εβραίο φιλόσοφο Όττο Βάινινγκερ, που αποτελεί ενδιαφέρον παράδειγμα αυτοκαταστροφικού αντισημιτισμού). Παρομοίως, πριν η Γερμανία αρχίσει να επιτίθεται κατά των Ελλήνων, μια παρόμοια "αντιελληνική" ρητορεία άρχισε να διαμορφώνεται από διάφορους Έλληνες συγγραφείς (πχ Νίκος Δήμου, Στέλιος Ράμφος). Αυτού του είδους οι συγγραφείς κυριολεκτικά φάνηκαν να μισούν το γεγονός ότι είναι Έλληνες, και να αποδίδουν γενικευτικές "ποιότητες" σε όλους τους ...