Δεν είναι χώρα για νέους αυτή...
O Γέιτς έγραψε κάποτε στο "Sailing to Byzantium": Δεν είναι χώρα για γέροντες αυτή. Οι νέοι ο ένας στα χέρια του άλλου βρίσκονται, και τα πουλιά στα δέντρα Οι γενιές καθώς πεθαίνουν τραγουδούν Οι σολομοί ποτάμια, οι θάλασσες γεμάτες με σκουμπριά, Ψαρι, σάρκα ή πτηνό, χαίρονται το θέρος κι όλα όσα χάνονται, γεννιούνται και πεθαίνουν. Παγιδευμένα στην αισθησιακή μουσική ξεχνούν τα Θαύματα του αγέραστου πνεύματος. Το ποίημα μιλάει για ένα θαυμαστό ταξίδι αναζήτησης προς το Βυζάντιο, αλλά αυτοί οι στίχοι αναφέρονται στον Δυτικό κόσμο, την Αγγλία και την Αμερική, απ' όπου ξεκινάει ο ήρωας. "Δεν είναι χώρα για γέροντες αυτή", λέει ο Γέιτς, με κάποιο τρόμο απέναντι στον κύκλο της ζωής που ξεδιπλώνεται παρακάτω μέσα στο ποίημα του. Ο ήρωας έρχεται στο Βυζάντιο λοιπόν, στην Ελλάδα, για να ανακαλύψει μια χώρα που είναι αιώνια, πέρα από τον κύκλο της ζωής και του θανάτου. Στο ποίημα του δεν του απαντάει όμως κανείς κάτοικός της, για να του πει πραγματικά προς ποια χώρα ταξ...