Νοητικές Οντότητες

Ο φίλος Asimetrom (γνωστός «πιστολέρο» σε διάφορα «κακόφημα στέκια» του ελληνικού διαδικτύου) βλέποντας τις θυμωμένες αντιδράσεις μου σε μια συζήτηση που είχαμε στο antidogma.gr για τον ρατσισμό, μου έφτιαξε το παρακάτω σατυρικό κομιξάκι. Φυσικά, είναι μεγάλη μου τιμή που έκατσε και ασχολήθηκε - και γέλασα πάρα πολύ.

Αγαπώ τα ελληνικά ιδεώδη και δεν θέλω να τα προδώσω. Για αυτό και δεν είμαι εθνικιστής ή ρατσιστής. Ο ρατσισμός δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ ιδανικό του Ελληνικού Πολιτισμού. Δεν είναι ιδανικό του Πολιτισμού γενικά. Ο μεγαλύτερος πολεμικός ήρωας του ελληνικού πολιτισμού, ο Αλέξανδρος, έχριζε ως διοικητές του αλλοεθνείς και παντρεύτηκε μια ξένη και ο ίδιος. Προσπαθώ λοιπόν να είμαι Έλληνας. Έλληνας που σέβεται το πνεύμα που δίδαξαν κάποιοι πρόγονοί του, που ήταν το πνεύμα της Επιστήμης, της Τέχνης, του Εμπορίου, της Εξερεύνησης, της Συναλλαγής, της Αποδοχής του Διαφορετικού. Το πνεύμα που είχε επαφές με όλους τους πολιτισμούς (ο Πυθαγόρας, ο Θαλής, στην Αίγυπτο και στην Βαβυλώνα έμαθαν μεγάλο μέρος των γνώσεών τους), ένα πνεύμα που δεν ήταν τοπικά προσδιορισμένο αλλά παγκόσμιο. Να είμαι Έλληνας σεβόμενος τη γνώση των άλλων ανθρώπων, σε όποια φυλή και αν ανήκουν, και να «γηράσκω αει διδασκόμενος» από όλους τους ανθρώπους. Γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι να μου διδάξουν. Όπως ...

Το παρακάτω κείμενο είναι αποσπάσματα από ένα πολύ μεγαλύτερο άρθρο που είχα γράψει πριν ενάμιση χρόνο και είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό Ζενίθ Νο 10 (Ιούλιος 2006). Κάθε μέρα που περνάει νιώθω ότι οι απόψεις που είχα γράψει σε εκείνο το κείμενο επιβεβαιώνονται ολοένα και περισσότερο. Και η τεράστια επιτυχία της εκπομπής του Λάκη Λαζόπουλου, που αν το καλοσκεφτούμε καταγγέλλει κυρίως την κατάντια των ΜΜΕ, νομίζω ότι είναι μια τελική επιβεβαίωση του κειμένου που έγραψα σχεδόν 2 χρόνια πριν.... ---------------------------------- Τον τελευταίο καιρό πάρα πολλοί γκρινιάζουν για τα Μ.Μ.Ε. και την κατάντια τους, για τη «δικτατορία της ηλιθιότητας» που επιβάλλεται μέσα από αυτά, για τον επηρεασμό –και πολλές φορές τον ολοκληρωτικό έλεγχο– της Κοινής Γνώμης, για την κοινωνία των «πολιτών ελεγχόμενων από τις διαφημίσεις και τον λαϊκισμό». Κατά τη γνώμη μου, όλα αυτά τα φαινόμενα είναι μάλλον θετικά σημάδια, ενδείξεις ότι το «πτώμα της διανόησης και της ελεύθερης σκέψης» για το οποίο κάποιοι κ...

Ξέρετε ποιος είναι ο πιο τρομακτικός «πράκτορας» στην Αμερική; Όχι, όχι, δεν είναι ο θρυλικός «πράκτορας της CIA». Εξάλλου αν είσαι Αμερικανός, για σένα ο «CIA Agent», δεν είναι τρομακτικός, αλλά «cool» περισσότερο, με τα μαύρα γυαλιά του και τα τρελά gadget που κουβαλά πάνω του... Δεν είναι ο κλασικός καλοκουρεμένος και γυαλισμένος πράκτορας του Στρατού. Αυτός συνήθως είναι συμπαθητικός, με την αγάπη του «για την πατρίδα» και με το πάθος για τον σκληραγωγημένο τρόπο ζωής... Δεν είναι ούτε ο hi-tech πράκτορας του FBI, ο οποίος φοράει εκείνα τα φοβερά μαύρα-μπλε κοστούμια, τα απειλητικά μαύρα γυαλιά και έχει στο αυτί το μυστηριώδες σπιράλ καλωδιάκι, το οποίο είδαμε και στο Matrix, την ταινία... Ο πιο τρομακτικός «πράκτορας του συστήματος» στη «χώρα της Ελευθερίας»©, φίλοι μου, ο πιο τρομακτικός «δημόσιος υπάλληλος», είναι ο πράκτορας του IRS, της Υπηρεσίας Εγχώριου Εισοδήματος (Internal Revenue Service), δηλαδή ο «ράμπο» της αμερικανικής Εφορίας! Δεν είναι λίγοι οι Αμερικανοί που πέθανα...

Πρόσφατα έγινε μεγάλο θέμα για το αν ο κ. Ε. Βενιζέλος λεγόταν ή δεν λεγόταν κάποτε «Τούρκογλου» και αν άλλαξε ή όχι το όνομά του με σκοπό να ωφεληθεί η πολιτική του καριέρα. Σύμφωνα με ό,τι διαβάσαμε, προσπάθησε να αλλάξει τη σχετική πληροφορία που παρουσιαζόταν κάποτε στο Wikipedia, γιατί δεν είναι αληθινή, όπως γράφει ο ίδιος, εδώ . Δεν θα ασχοληθούμε όμως με αυτό το θέμα. Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου πώς λέγεται ή πώς δεν λέγεται ένας άνθρωπος, γιατί τα ονόματα δεν είναι κάτι που το επιλέγουμε εμείς, και σε καμιά περίπτωση δεν αποκαλύπτουν κάτι από την προσωπικότητά μας. Θα ήταν ηλίθιοι οι ψηφοφόροι που θα ψήφιζαν έναν άνθρωπο εξαιτίας του ονόματός του και όχι εξαιτίας των δυνατοτήτων του! (λέμε τώρα) Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να μπορούμε να αλλάζουμε το όνομά μας κατά το δοκούν, όπως εμείς θέλουμε. Αγαπώ πάρα πολύ τον Νίκο Τσιφόρο ως συγγραφέα, άρα δεν θα με πείραζε να με λένε «Λουκά Τσιφόρο». Αγαπώ ακόμη περισσότερο τον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Frank Herbert, οπότε το...

Για κάποιο λόγο, τα αποτελέσματα των εκλογών τα τελευταία χρόνια δεν δίνονται με πραγματικά νούμερα, αλλά με ποσοστά. Αυτά τα ποσοστά όμως είναι αρκετά παραπλανητικά, αφού σ' αυτά δεν υπολογίζεται η «αποχή», ο αριθμός των ανθρώπων που διάλεξαν να μην ψηφίσουν. Η αποχή, φτάνει στο απίστευτο νούμερο των 2.5 εκατομμυρίων ανθρώπων! Είναι 25.8% των Ελλήνων ψηφοφόρων, δηλαδή δεν ψήφισε ο ένας στους τέσσερις περίπου. Αν βάλουμε την αποχή στους υπολογισμούς μας, τότε τα πραγματικά ποσοστά λαϊκής υποστήριξης των κομμάτων γίνονται: ΝΔ 31 % ΠΑΣΟΚ 28% ΚΚΕ 6% ΣΥΡΙΖΑ 3,7% ΛΑΟΣ 2,8 % Με άλλα λόγια, η αποχή είναι το τρίτο κόμμα, και τα κόμματα εξουσίας δεν φτάνουν καν το 1/3 των Ελλήνων ψηφοφόρων. Ας δούμε τα πραγματικά νούμερα όμως για όλα αυτά: Η ΝΔ υποστηρίζεται από 2.987.600 Έλληνες περίπου. Το ΠΑΣΟΚ από ελάχιστα λιγότερους: 2.720.800 περίπου. Το ΚΚΕ από 582.000. Το ΣΥΡΙΖΑ από 360.000 Και το ΛΑΟΣ από 271.000. Αν προσθέσουμε τώρα αυτούς που δεν υποστηρίζουν την κυβέρνηση (αφού ψήφισαν κάτι άλλο...

Το ακόλουθο κείμενο το είχα δημοσιεύσει στο περιοδικό Ζενίθ, το Σεπτέμβριο του 2006, στις δημοτικές εκλογές, υπογράφοντας ως «Ο Nerd της διπλανής πόρτας». Νομίζω ότι είναι πάλι επίκαιρο, για αυτό το δημοσιεύω με μερικές αλλαγές ώστε να ταιριάζει στις εκλογές αυτών των ημερών... ----------- Μπορεί να είμαι nerd είμαι όμως και συνειδητός πολίτης. Και τώρα στις εκλογές θα ασκήσω για ακόμη μια φορά το ιερό δικαίωμά μου, να ψηφίσω τον αντιπρόσωπό μου! Το πρόβλημα είναι ότι… δεν ξέρω ποιον. Πριν αποφασίσω οτιδήποτε, ως netάκιας, έχω μάθει να ψάχνω στο Google. Άνοιξα λοιπόν τον υπολογιστή μου, μπήκα στο Internet, και έψαξα τις λέξεις: «Πρόγραμμα Κόμματος». Ήθελα να διαβάσω τα προγράμματα των κομμάτων και να ψηφίσω εκείνο που θα μου φανεί πιο λογικό και πιο nerdy (η αλήθεια είναι ότι είχα σκοπό να ψηφίσω εκείνο που θα υποσχόταν ότι θα χαμήλωνε περισσότερο τις τιμές των συνδέσεων DSL)... Για ακόμη μια φορά, όμως, συνάντησα το χάος! Πρώτα απ' όλα, δεν ξέρω πώς τα καταφέρνουν οι διάφοροι μάγκ...

Σε προηγούμενο ποστ έγραψα για τη νέα και επερχόμενη τάση των Ευρωπαίων να θέλουν να αγοράσουν οικόπεδα στη Νότια Ευρώπη, και το συνέδεσα με τις πυρκαγιές. Ο καλός φίλος από το antidogma.gr, Unknown-X, στα σχόλια εκείνου του ποστ μου έγραψε ότι ίσως αυτή η σύνδεση είναι κάπως παρατραβηγμένη. Δεν διαφωνώ με το σχόλιο, αλλά όπως φαίνεται καμιά «συνωμοσιολογία» δεν είναι τόσο παρατραβηγμένη όσο η ...ασυδοσία. Ε, λοιπόν, ακόμη δεν κρύωσαν τα καμμένα πτώματα, αλλά οι επιχειρηματικές εξελίξεις έχουν... πάρει κι αυτές φωτιά. Διαβάστε στην Καθημερινή το ακόλουθο σημερινό άρθρο : Μεγάλη σύμβαση της ΑΚΤΩΡ στη Μεσσηνία Η Ελληνική Τεχνοδομική ΤΕΒ Α.Ε. προχώρησε μέσω της θυγατρικής της, Ακτωρ ΑΤΕ, στην υπογραφή σύμβασης με την «Τουριστικές Επιχειρήσεις Μεσσηνίας» (Τ.Ε. ΜΕΣ.) για την «Αποπεράτωση- Ολοκλήρωση για Λειτουργία του Εργου «NAVARINO RESORTS-NAVA-RINO DUNES» ΠΟΤΑ Μεσσηνίας (ΠΟΤΑ Ρωμανού)» στους Δήμους Γαργαλιάνων και Νέστορος του νομού Μεσσηνίας. Ο προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται συνολι...

Δορυφορική φωτογραφία των Πυρκαγιών που καίνε την Ελλάδα. Πατήστε πάνω της για να τη δείτε σε πλήρη ανάλυση. Παρεπιμπτόντως, ας πούμε και μερικές «φήμες». Έχω έναν φίλο που είναι στρατιώτης στο Μεγα Δέριο, κοντά στο Σουφλί. Πρόκειται για ένα χωριό μέσα σε ατέλειωτα δάση, στα οποία υπάρχουν εκατομμύρια λόγοι αυτά τα δάση να πάρουν φωτιά. Μίλησα λοιπόν μαζί του αυτές τις μέρες και τον ρώτησα αν ο στρατός της περιοχής βρίσκεται σε επιφυλακή. «Μπα, μου απάντησε, όχι. Εδώ το μέρος δεν έχει πυρκαγιές». «Μα είστε μέσα στα δάση, δεν φοβόσαστε;» του είπα με απορία. «Όχι βέβαια. Αυτά τα δάση, δεν βρίσκονται δίπλα σε κτήματα» μου απάντησε με πονηρό ύφος. Πράγματι. Και αυτά τα δάση δεν παίρνουν λοιπόν φωτιά, όπως τα δάση της ...Χαλκιδικής, της Εύβοιας και την Πελοποννήσου, που βρίσκονται δίπλα σε κτήματα. Ούτε κανείς θέλει να κάνει βίλες εκεί... Ο νοών νοείτω... Ένας άλλος φίλος ήρθε αυτές τις μέρες από τη Γερμανία και με ενημέρωσε για κάτι άλλο ενδιαφέρον: Οι Γερμανοί και οι Άγγλοι αγοράζουν κτή...

Είναι απλή η απάντηση στο ερώτημα του τίτλου: Τα καμμένα θα γίνουν χωράφια και θα μοιραστούν στους πληγηθέντες. Απλά πράγματα. Κάηκε το σπίτι σου, 100 τετραγωνικά; Θα πάρεις άλλα 100 τετραγωνικά καμμένα για να τα εκμεταλλευτείς. Κάηκε το χωράφι σου; 100 στρέμματα; Θα πάρεις άλλα 100 στρέμματα για να τα κάνεις χωράφια. Κάηκε η βίλα σου, που την έφτιαξες κλέβοντας το δημόσιο; Θα πάρεις όχι μόνο μια, αλλά άλλες 3 βίλες και τα ανάλογα κτήματα (ειδική προσφορά που ισχύει μόνο για βουλευτές και αξιωματούχους του ελληνικού κράτους). Κάηκε το μοναστήρι; Πάρε ΟΛΟ το βουνό, παπά μου! Τι αναδασώσεις και χαζομάρες; Ορίστε, άμεσες, ανθρώπινες, μη-γραφειοκρατικές λύσεις! Και εννοείται, η επόμενη κυβέρνηση, θα κρατήσει την υπόσχεσή της, όποιο κόμμα και να βγει. Θα το δείτε. Του χρόνου, φυσικά, δεν θα καούν μόνο τα δάση, αλλά και τα βουνά, οι πόλεις, οι δρόμοι, ακόμη και η θάλασσα... Και η Ελλάδα θα γίνει μια απέραντη έκταση γεμάτη πλούσιους κτηματίες. Όσους θα μείνουν τουλάχιστον. Και κάποια μέρα, αν...

Τα Μ.Μ.Ε. προκαλούν τρεις βασικές κατευθυνόμενες ψυχολογικές αντιδράσεις στον άνθρωπο που τα παρακολουθεί: 1. Κατασκευάζουν μια πλαστή και «συγκεκριμενοποιημένη» εικόνα του κοινωνικού συνόλου και με αυτό τον τρόπο προβάλλουν συγκεκριμένες επίσης τάσεις και καταστάσεις, ενώ αποσιωπούν άλλες. Αν π.χ. μερικές εφημερίδες περιγράφουν ένα γεγονός ως «κοινωνικής σημασίας» ή «μεγάλου κοινωνικού ενδιαφέροντος», τότε ο πολίτης θεωρεί αυτοματικά το συγκεκριμένο γεγονός ως σημαντικό, ενώ ο ίδιος σε άλλη περίπτωση ίσως θεωρούσε σημαντικό ένα άλλο γεγονός. Αυτόν τον σκοπό εξυπηρετούν και οι διάφορες δημοσκοπήσεις, γκάλοπ, μετρήσεις δημοτικότητας και οι κάθε λογής κατασκευασμένες στατιστικές αναλύσεις του πληθυσμού. Όλες αυτές βασίζονται στο ότι ο μέσος πολίτης δεν γνωρίζει τους τρόπους με τους οποίους οι στατιστικές μπορούν να «μαγειρευτούν» ώστε να δώσουν συγκεκριμένα αποτελέσματα και τις αποδέχεται ως «επιλογές του κοινωνικού συνόλου». Όμως τι θα γινόταν αν δεν υπήρχαν τα κλασικά Μ.Μ.Ε. (εφημερίδε...

Άλλο ένα δίλημμα που μας θέτουν οι κυβερνώντες. Όχι, ούτε εδώ θα πάρουμε. Όυτε Μπλε, ούτε Πράσινο χάπι! Ποια η διαφορά εξάλλου; Η μόνη διαφορά των μεγάλων κομμάτων είναι ποιο από αυτά έχει περισσότερους ηθοποιούς και αθλητές στην λίστα του, και σε ποιο αναλογούν τα λιγότερα σκάνδαλα. Η ανεπάρκειά τους φαίνεται από το γεγονός ότι επιζητούν τόσο μα τόσο την επιφάνεια... Το θέμα είναι ποιος φταίει για αυτήν την κατάσταση. Θέλετε να σας απαντήσω; Εμείς φταίμε. Γιατί απλώς μιλάμε και παραπονιόμαστε, αλλά δεν δρούμε. Γιατί μπορεί να εντοπίζουμε το πρόβλημα, αλλά δεν αναζητάμε ποτέ μια λύση. Γιατί ίσως μάθαμε να φιλοσοφούμε, αλλά η φιλοσοφία μας δεν φτάνει στο να αναγνωρίσει την αξία της δράσης, της όποιας δράσης... Θα μου πείτε, τι να κάνουμε; Να φτιάξουμε και εμείς ένα κόμμα; Ναι, κύριοι. Ναι! Φτιάξτε ένα κόμμα! Είναι καλύτερα από το να μη φτιάχνετε τίποτα και να παρασυρόσαστε ως φύλλα στον άνεμο, σύμφωνα με τη θέληση του κάθε έξυπνου που απλώς τολμά να κάνει αυτό που δεν τολμάτε εσείς. Φτ...

Τα «Πρωτόκολλα» είναι μια παραχάραξη του βιβλίου «Διάλογοι στην Κόλαση Ανάμεσα στον Μακιαβέλι και τον Μοντεσκιέ» του Γάλλου συγγραφέα Μορίς Ζολί (Maurice Joly), το οποίο είναι μια πολιτική σάτιρα των ιδεών του Ναπολέοντα του Γ'. Ένας Γερμανός αντισημίτης συγγραφέας, ο Χέρμαν Γκέντσε (Hermann Goedsche) είχε παραχαράξει το βιβλίο του Ζολί, με τον εξής απλό τρόπο: Όπου ο Ζολί έγραφε «ο Αυτοκράτωρ», ο Γκέντσε έβαλε τις λέξεις «οι Εβραίοι». Έτσι, έγραψε το 1868 το μυθιστόρημα με τίτλο Biarritz, το οποίο υπέγραφε με το αγγλικό ψευδώνυμο sir John Retcliffe. Στο Biarritz περιγράφεται η δράση μιας εβραϊκής ομάδας συνωμοτών που σχεδιάζει να κατακτήσει τον κόσμο. Φυσικά, το μυθιστόρημα είναι φανταστικό και ο Γκέντσε, αν και δηλωμένος αντισημίτης, δεν ισχυρίστηκε ποτέ το αντίθετο. Ένα κεφάλαιο του Biarritz ονομάζεται Στο Εβραϊκό Κοιμητήριο στην Πράγα και περιγράφει μια μυστική νυχτερινή συνάντηση που έγινε στο χώρο εκείνο, την ημέρα της εβραϊκής γιορτής της Σκηνοπηγίας. Σ' αυτό το κεφάλαιο...