Νοητικές Οντότητες

Με λίγη μελέτη είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι δεισιδαιμονίες σαν το «κακό μάτι», την «κακιά γλώσσα» και άλλα διάφορα που πιστεύει ο κόσμος ότι τον επηρεάζουν, είναι τελείως ανύπαρκτα. Απολύτως ανύπαρκτα. Φτάνει να ανοίξει ένα καλό βιβλίο μαθηματικών και στατιστικής που να ασχολείται με το θέμα. Το πρόβλημα είναι ότι τα μαθηματικά, ενώ είναι μια από τις Επιστήμες που αποκαλύπτουν τα περισσότερα μυστικά, είναι και «εχθρικά» για τον πολύ κόσμο, οπότε τα μυστικά που αποκαλύπτουν παραμένουν για τους λίγους. Οι πολλοί παραμένουν στο σκοτάδι και στην ανοησία των δεισιδαιμονιών... Ίσως θα πρέπει κάποια στιγμή να γίνει μια επανάσταση των μαθηματικών ώστε αυτά να φτάσουν στον πολύ κόσμο. Δυστυχώς όμως νομίζω ότι πιο εύκολα θα γίνει ένας νέος παγκόσμιος πόλεμος που θα μας οδηγήσει εκατοντάδες χρόνια πίσω, παρά θα ασχοληθεί η μάζα με τη μάθηση...

Συζητώ συχνά με διάφορους ανθρώπους που προσπαθούν να μειώσουν την αξία της Λογικής μιλώντας για διάφορες θολές, αδιευκρίνιστες, αμφίβολες και σχεδόν πάντα κενές περιεχομένου ιδέες, όπως π.χ. την «υπερβατική υπερ-γνώση του Όλου». Δεν έχω καταλάβει ακόμη για ποιο λόγο δίνουν τόσο μεγάλη αξία σε αερολογίες σαν κι αυτήν. Οποιαδήποτε στιγμή μπορώ να πω ότι κατέκτησα μια τέτοια εκστατική κατάσταση. Και τι έγινε; Δεν υπάρχει κανένα κριτήριο για να αποφασίσω τη γνησιότητα της εμπειρίας μου, ούτε καν για να πείσω τον εαυτό μου! Το μόνο αποτέλεσμα, συνήθως, είναι το κακό hung-over το επόμενο πρωί. Πολύ πιο έξυπνο μου φαίνεται λοιπόν το ρητό του Μπουκόφσκι «Η πραγματικότητα είναι μια παραίσθηση που οφείλεται στην έλλειψη του αλκοόλ». Τουλάχιστον είναι ειλικρινές και παραδέχεται για ποιο πράγμα μιλάει... Όλες σχεδόν οι θρησκείες χρησιμοποιούν την ίδια δικαιολογία: Μόλις παρουσιαστούν στους φανατικούς διάφορα λογικά επιχειρήματα που δείχνουν τις θεμελιώδεις αντιφάσεις των δογμάτων τους, οι...

Αγαπώ τα ελληνικά ιδεώδη και δεν θέλω να τα προδώσω. Για αυτό και δεν είμαι εθνικιστής ή ρατσιστής. Ο ρατσισμός δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ ιδανικό του Ελληνικού Πολιτισμού. Δεν είναι ιδανικό του Πολιτισμού γενικά. Ο μεγαλύτερος πολεμικός ήρωας του ελληνικού πολιτισμού, ο Αλέξανδρος, έχριζε ως διοικητές του αλλοεθνείς και παντρεύτηκε μια ξένη και ο ίδιος. Προσπαθώ λοιπόν να είμαι Έλληνας. Έλληνας που σέβεται το πνεύμα που δίδαξαν κάποιοι πρόγονοί του, που ήταν το πνεύμα της Επιστήμης, της Τέχνης, του Εμπορίου, της Εξερεύνησης, της Συναλλαγής, της Αποδοχής του Διαφορετικού. Το πνεύμα που είχε επαφές με όλους τους πολιτισμούς (ο Πυθαγόρας, ο Θαλής, στην Αίγυπτο και στην Βαβυλώνα έμαθαν μεγάλο μέρος των γνώσεών τους), ένα πνεύμα που δεν ήταν τοπικά προσδιορισμένο αλλά παγκόσμιο. Να είμαι Έλληνας σεβόμενος τη γνώση των άλλων ανθρώπων, σε όποια φυλή και αν ανήκουν, και να «γηράσκω αει διδασκόμενος» από όλους τους ανθρώπους. Γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι να μου διδάξουν. Όπως ...

Κάθε φορά που έρχονται τα Χριστούγεννα, ακούω τα ίδια παράπονα: «Τα Χριστούγεννα και οι Γιορτές είναι μόνο για τα παιδιά», «Αν είσαι μεγάλος οι Γιορτές σου φέρνουν μονάχα θλίψη και μελαγχολία», «Το μόνο νόημα των Χριστουγέννων είναι να πας στα μαγαζιά για να αγοράσεις πράγματα, αλλά λεφτά δεν έχουμε», «Καλύτερα να περάσουν οι γιορτές και να γυρίσουμε στη δουλειά, για να ξεχαστούμε» και άλλα πολλά τέτοια θλιβερά. Όχι βέβαια ότι δεν νιώθω και εγώ τα ίδια συναισθήματα.... Εδώ και πολλά χρόνια παρατηρώ τους ανθρώπους που ζούνε μόνοι τους, που είναι κλεισμένοι μέσα στο σπίτι τους, που δεν τους θυμάται κανένας ούτε στις γιορτές ούτε στις κανονικές ημέρες. Παρατηρώ τους γονείς που τους έχουν ξεχάσει τα παιδιά τους, παρατηρώ τους εκκεντρικούς που ζούνε χωρίς σύντροφο και χωρίς φίλους... Αν για εμάς οι γιορτές είναι δύσκολες, φαντάσου για αυτούς! Αυτοί οι άνθρωποι στοιχειώνουν τέτοιες μέρες τη σκέψη μου. Αφού οι Γιορτές είναι ολοφάνερα κοινωνικής φύσης, αυτοί οι άνθρωποι αποδεικνύουν την α...

Σε μια συζήτηση στο antidogma.gr, ο φίλος «Αστερίων» Μάριος Γιαννακόπουλος έγραψε ότι «ο Αθεϊσμός γίνεται το alter Ego της θρησκολειψίας». Αν και καταλαβαίνω τους άθεους που προσπαθούν να τα βάλουν με την ακόμα παντοδύναμη σήμερα θρησκεία και να μειώσουν τη δύναμή της -και ένας πόλεμος χρειάζεται πάθος για να κερδηθεί- παρόλα αυτά δεν μπορώ να μην συμφωνήσω με τη διαπίστωση του Μάριου. Ναι, συμφωνώ ότι κάποιοι έχουν μετατρέψει τον αθεϊσμό σε ένα δόγμα, ιδιαίτερα άκαμπτο και παράλογο, όπως ακριβώς και την θρησκεία. Λένε «δεν υπάρχει θεός», χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς εννοούν με τη λέξη «Θεός», ακριβώς όπως οι φανατικοί θρησκόληπτοι δεν ξέρουν σε τι ακριβώς πιστεύουν. Στην ιστορία της φιλοσοφίας της ανθρωπότητας οι φιλόσοφοι δεν πίστεψαν ποτέ στον «παπούλη με τη γενειάδα που κοιτάει από ψηλά», αλλά καταλήγουν πολλές φορές να συμπεράνουν ότι υπάρχει ένα κοινό «νόημα» που συνδέει όλο το σύμπαν. Σήμερα η θεωρία του χάους μιλάει για φαινόμενα «αυτο-οργάνωσης» και θεωρεί ότι η νοη...

Ανέφερα στο προηγούμενο κείμενο ότι ο Τίτος και ο Νέρωνας έμοιαζαν πολύ και ίσως στα μάτια κάποιων Χριστιανών εκείνης της εποχής ο Τίτος φαινόταν ότι ίσως θα επανέλαβε τις διώξεις κατά των Χριστιανών. Ας δούμε λιγάκι αυτόν τον ισχυρισμό. Πρώτα από όλα, στα 3 χρόνια της βασιλείας του Τίτου, την πρώτη χρονιά έγινε η έκρηξη του Βεζούβιου και τον δεύτερο ένας μεγάλος λιμός χτύπησε τη ρωμαϊκή επικράτεια. Ας μην ξεχνάμε ότι όλες αυτές οι καταστροφές εκείνες τις εποχές θεωρούνταν πάντοτε θεϊκά σημάδια. Όμως, μέσα σε όλη αυτή την καταστροφή ο Τίτος δεν φάνηκε να κρατάει χαμηλό προφίλ. Σε αντίθεση με τον πατέρα του, τον αυτοκράτορα Βεσπασιανό, ο οποίος στα δέκα χρόνια της εξουσίας του αρνήθηκε όσο ζούσε να δεχτεί τη «θέωση», ο Τίτος από αρχή της βασιλείας του έκανε και μια κίνηση που σίγουρα φαινόταν ύβρις στα μάτια πολλών: Ως Pontifex Maximus (Ανώτατος Ποντίφικας, αρχιερέας της λατρείας των Αυτοκρατόρων), δέχτηκε τη θέωσή του, όπως και ο Νέρωνας . Αυτό έγινε εν μέσω «θεομηνιών», ας μην το ξ...

Βρέθηκα σήμερα στην εκπομπή της Άννας Δρούζα «Μπορώ». Είχε ως θέμα τα βιβλία δύο ανθρώπων (του Πατέρα Μάξιμου και του Ευστάθιου Θεοδόση) που υποστηρίζουν ότι ο Αντίχριστος θα εμφανιστεί το 2012 και, φυσικά, μετά την εμφάνισή του θα ακολουθήσει το «τέλος του κόσμου»... Ήμουν ο μόνος «άπιστος», εν μέσω 6 ή 7 θεολόγων και άλλων τόσων «πιστών» στην εκπομπή. Ήταν λοιπόν δύσκολο, όπως καταλαβαίνετε, να μιλήσω ελεύθερα, γιατί μόλις πήγαινα να θίξω το θέμα, με διέκοπταν με εχθρικό τρόπο. Έτσι, αναγκάστηκα να γίνω πολύ επιθετικός για να πω μερικά πράγματα, και μίλησα με ατάκες, ελπίζοντας ότι θα περάσω έτσι το μήνυμά μου... Έφτασα λοιπόν στο σημείο να πω ότι το όλο θέμα του Αντίχριστου και της Συντέλειας , από τη στιγμή που βασίζεται μονάχα στη χριστιανική μυθολογία (Γραφές) και όχι σε σοβαρή επιχειρηματολογία που να βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που συμβαίνουν εκεί έξω, έχει την ίδια σοβαρότητα που έχουν τα κόμιξ με τους σούπερ-ήρωες. Ο Αντίχριστος είναι ο «Σούπερ Κακός» που θέλει να κ...

Πρόσφατα έγινε μεγάλο θέμα για το αν ο κ. Ε. Βενιζέλος λεγόταν ή δεν λεγόταν κάποτε «Τούρκογλου» και αν άλλαξε ή όχι το όνομά του με σκοπό να ωφεληθεί η πολιτική του καριέρα. Σύμφωνα με ό,τι διαβάσαμε, προσπάθησε να αλλάξει τη σχετική πληροφορία που παρουσιαζόταν κάποτε στο Wikipedia, γιατί δεν είναι αληθινή, όπως γράφει ο ίδιος, εδώ . Δεν θα ασχοληθούμε όμως με αυτό το θέμα. Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου πώς λέγεται ή πώς δεν λέγεται ένας άνθρωπος, γιατί τα ονόματα δεν είναι κάτι που το επιλέγουμε εμείς, και σε καμιά περίπτωση δεν αποκαλύπτουν κάτι από την προσωπικότητά μας. Θα ήταν ηλίθιοι οι ψηφοφόροι που θα ψήφιζαν έναν άνθρωπο εξαιτίας του ονόματός του και όχι εξαιτίας των δυνατοτήτων του! (λέμε τώρα) Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να μπορούμε να αλλάζουμε το όνομά μας κατά το δοκούν, όπως εμείς θέλουμε. Αγαπώ πάρα πολύ τον Νίκο Τσιφόρο ως συγγραφέα, άρα δεν θα με πείραζε να με λένε «Λουκά Τσιφόρο». Αγαπώ ακόμη περισσότερο τον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Frank Herbert, οπότε το...

Η δεκαετία που με επηρέασε περισσότερο από όλες ως άτομο ήταν εκείνη των '80s. Άρχισα να καταλαβαίνω τι συμβαίνει γύρω μου με το που μπήκε (τότε έγινα 8 ετών) και στο τέλος της έφτασα κοντά στο τέλος της εφηβείας μου. Τα '80s ήταν η δεκαετία που διαμόρφωσε την προσωπικότητά μου. Ήταν μια παράξενη δεκαετία. Αν και δεν είναι τόσο μακριά από σήμερα, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει τελείως: Τότε νομίζαμε ότι οι πολιτικές ιδεολογίες ήταν μόνο δύο. Κάποιοι πίστευαν ότι όλα τα προβλήματα υπήρχαν εξαιτίας του Καπιταλισμού, ενώ οι εφιάλτες των άλλων ήταν γεμάτοι με την κόκκινη απειλή του Κομμουνισμού. Υπήρχε ακόμη η Σοβιετική Ένωση, και φοβόμασταν τον πυρηνικό πόλεμο... Στα σινεμά μεσουρανούσαν ο Σβαρτσενέγκερ και ο Σταλόνε, με τον πρώτο να κραδαίνει ως Κόναν τεράστιες σπάθες υπό τους ήχους του Βασίλη Πολυδούρη, και τον δεύτερο ως Ράμπο να σώζει Αμερικανούς αιχμαλώτους από τη ζούγκλα του Βιετνάμ... Στη μουσική μεσουρανούσαν οι σκληρές κιθάρες, αλλά στα αυτιά μας έφταναν και οι φουτουριστικ...

Είναι απλή η απάντηση στο ερώτημα του τίτλου: Τα καμμένα θα γίνουν χωράφια και θα μοιραστούν στους πληγηθέντες. Απλά πράγματα. Κάηκε το σπίτι σου, 100 τετραγωνικά; Θα πάρεις άλλα 100 τετραγωνικά καμμένα για να τα εκμεταλλευτείς. Κάηκε το χωράφι σου; 100 στρέμματα; Θα πάρεις άλλα 100 στρέμματα για να τα κάνεις χωράφια. Κάηκε η βίλα σου, που την έφτιαξες κλέβοντας το δημόσιο; Θα πάρεις όχι μόνο μια, αλλά άλλες 3 βίλες και τα ανάλογα κτήματα (ειδική προσφορά που ισχύει μόνο για βουλευτές και αξιωματούχους του ελληνικού κράτους). Κάηκε το μοναστήρι; Πάρε ΟΛΟ το βουνό, παπά μου! Τι αναδασώσεις και χαζομάρες; Ορίστε, άμεσες, ανθρώπινες, μη-γραφειοκρατικές λύσεις! Και εννοείται, η επόμενη κυβέρνηση, θα κρατήσει την υπόσχεσή της, όποιο κόμμα και να βγει. Θα το δείτε. Του χρόνου, φυσικά, δεν θα καούν μόνο τα δάση, αλλά και τα βουνά, οι πόλεις, οι δρόμοι, ακόμη και η θάλασσα... Και η Ελλάδα θα γίνει μια απέραντη έκταση γεμάτη πλούσιους κτηματίες. Όσους θα μείνουν τουλάχιστον. Και κάποια μέρα, αν...

Τα Μ.Μ.Ε. προκαλούν τρεις βασικές κατευθυνόμενες ψυχολογικές αντιδράσεις στον άνθρωπο που τα παρακολουθεί: 1. Κατασκευάζουν μια πλαστή και «συγκεκριμενοποιημένη» εικόνα του κοινωνικού συνόλου και με αυτό τον τρόπο προβάλλουν συγκεκριμένες επίσης τάσεις και καταστάσεις, ενώ αποσιωπούν άλλες. Αν π.χ. μερικές εφημερίδες περιγράφουν ένα γεγονός ως «κοινωνικής σημασίας» ή «μεγάλου κοινωνικού ενδιαφέροντος», τότε ο πολίτης θεωρεί αυτοματικά το συγκεκριμένο γεγονός ως σημαντικό, ενώ ο ίδιος σε άλλη περίπτωση ίσως θεωρούσε σημαντικό ένα άλλο γεγονός. Αυτόν τον σκοπό εξυπηρετούν και οι διάφορες δημοσκοπήσεις, γκάλοπ, μετρήσεις δημοτικότητας και οι κάθε λογής κατασκευασμένες στατιστικές αναλύσεις του πληθυσμού. Όλες αυτές βασίζονται στο ότι ο μέσος πολίτης δεν γνωρίζει τους τρόπους με τους οποίους οι στατιστικές μπορούν να «μαγειρευτούν» ώστε να δώσουν συγκεκριμένα αποτελέσματα και τις αποδέχεται ως «επιλογές του κοινωνικού συνόλου». Όμως τι θα γινόταν αν δεν υπήρχαν τα κλασικά Μ.Μ.Ε. (εφημερίδε...

Άλλο ένα δίλημμα που μας θέτουν οι κυβερνώντες. Όχι, ούτε εδώ θα πάρουμε. Όυτε Μπλε, ούτε Πράσινο χάπι! Ποια η διαφορά εξάλλου; Η μόνη διαφορά των μεγάλων κομμάτων είναι ποιο από αυτά έχει περισσότερους ηθοποιούς και αθλητές στην λίστα του, και σε ποιο αναλογούν τα λιγότερα σκάνδαλα. Η ανεπάρκειά τους φαίνεται από το γεγονός ότι επιζητούν τόσο μα τόσο την επιφάνεια... Το θέμα είναι ποιος φταίει για αυτήν την κατάσταση. Θέλετε να σας απαντήσω; Εμείς φταίμε. Γιατί απλώς μιλάμε και παραπονιόμαστε, αλλά δεν δρούμε. Γιατί μπορεί να εντοπίζουμε το πρόβλημα, αλλά δεν αναζητάμε ποτέ μια λύση. Γιατί ίσως μάθαμε να φιλοσοφούμε, αλλά η φιλοσοφία μας δεν φτάνει στο να αναγνωρίσει την αξία της δράσης, της όποιας δράσης... Θα μου πείτε, τι να κάνουμε; Να φτιάξουμε και εμείς ένα κόμμα; Ναι, κύριοι. Ναι! Φτιάξτε ένα κόμμα! Είναι καλύτερα από το να μη φτιάχνετε τίποτα και να παρασυρόσαστε ως φύλλα στον άνεμο, σύμφωνα με τη θέληση του κάθε έξυπνου που απλώς τολμά να κάνει αυτό που δεν τολμάτε εσείς. Φτ...

Όχι, δεν μας χρειάζεται κανένα χάπι για να μάθουμε την αλήθεια, ούτε κόκκινο, ούτε μπλε. Ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε. Η αλήθεια δεν μαθαίνεται με χάπια, δεν καταπίνεται αμάσητη. Η αλήθεια, ό,τι κι αν είναι αυτό, θέλει γερά δόντια, θέλει να την κυνηγήσεις, να την παγιδεύσεις για τον εαυτό σου. Δεν σου την προσφέρει κανείς έτοιμη, σε χάπι. Αν λοιπόν εμφανιζόταν ένας Μορφέας και μου πρόσφερε με τρομοκρατικό τρόπο τα δύο χάπια, αυτή την «δυαδική» επιλογή, πιθανότατα θα του έριχνα μια γερή μπουνιά στη μύτη και θα τον ενημέρωνα ότι υπάρχουν πάντοτε κι άλλες επιλογές -- και αν θα ήθελε να τα πάει καλά μαζί μου δεν θα έπρεπε να με φέρνει σε τέτοια κατασκευασμένα διλήμματα... Και κάτι μου λέει ότι αν δρούσα έτσι, ο πραγματικός γνώστης του «παραπέρα» θα χαμογελούσε (αν βέβαια ...απεφεύγε την μπουνιά) και θα με πήγαινε στο παρακάτω μάθημα...

Τα «Πρωτόκολλα» είναι μια παραχάραξη του βιβλίου «Διάλογοι στην Κόλαση Ανάμεσα στον Μακιαβέλι και τον Μοντεσκιέ» του Γάλλου συγγραφέα Μορίς Ζολί (Maurice Joly), το οποίο είναι μια πολιτική σάτιρα των ιδεών του Ναπολέοντα του Γ'. Ένας Γερμανός αντισημίτης συγγραφέας, ο Χέρμαν Γκέντσε (Hermann Goedsche) είχε παραχαράξει το βιβλίο του Ζολί, με τον εξής απλό τρόπο: Όπου ο Ζολί έγραφε «ο Αυτοκράτωρ», ο Γκέντσε έβαλε τις λέξεις «οι Εβραίοι». Έτσι, έγραψε το 1868 το μυθιστόρημα με τίτλο Biarritz, το οποίο υπέγραφε με το αγγλικό ψευδώνυμο sir John Retcliffe. Στο Biarritz περιγράφεται η δράση μιας εβραϊκής ομάδας συνωμοτών που σχεδιάζει να κατακτήσει τον κόσμο. Φυσικά, το μυθιστόρημα είναι φανταστικό και ο Γκέντσε, αν και δηλωμένος αντισημίτης, δεν ισχυρίστηκε ποτέ το αντίθετο. Ένα κεφάλαιο του Biarritz ονομάζεται Στο Εβραϊκό Κοιμητήριο στην Πράγα και περιγράφει μια μυστική νυχτερινή συνάντηση που έγινε στο χώρο εκείνο, την ημέρα της εβραϊκής γιορτής της Σκηνοπηγίας. Σ' αυτό το κεφάλαιο...