Περί «Θείας Μέθης» και «υπερβατικών γνώσεων»
Συζητώ συχνά με διάφορους ανθρώπους που προσπαθούν να μειώσουν την αξία της Λογικής μιλώντας για διάφορες θολές, αδιευκρίνιστες, αμφίβολες και σχεδόν πάντα κενές περιεχομένου ιδέες, όπως π.χ. την «υπερβατική υπερ-γνώση του Όλου». Δεν έχω καταλάβει ακόμη για ποιο λόγο δίνουν τόσο μεγάλη αξία σε αερολογίες σαν κι αυτήν. Οποιαδήποτε στιγμή μπορώ να πω ότι κατέκτησα μια τέτοια εκστατική κατάσταση. Και τι έγινε; Δεν υπάρχει κανένα κριτήριο για να αποφασίσω τη γνησιότητα της εμπειρίας μου, ούτε καν για να πείσω τον εαυτό μου! Το μόνο αποτέλεσμα, συνήθως, είναι το κακό hung-over το επόμενο πρωί. Πολύ πιο έξυπνο μου φαίνεται λοιπόν το ρητό του Μπουκόφσκι «Η πραγματικότητα είναι μια παραίσθηση που οφείλεται στην έλλειψη του αλκοόλ». Τουλάχιστον είναι ειλικρινές και παραδέχεται για ποιο πράγμα μιλάει... Όλες σχεδόν οι θρησκείες χρησιμοποιούν την ίδια δικαιολογία: Μόλις παρουσιαστούν στους φανατικούς διάφορα λογικά επιχειρήματα που δείχνουν τις θεμελιώδεις αντιφάσεις των δογμάτων τους, οι